Μακαριος Δρουσιώτης

Μετά τα γεγονότα του 1963 οι Τουρκοκύπριοι εγκατέλειψαν τα αξιώματα τους στην Κυπριακή Δημοκρατία (Κ. Δ.) και οι υπάλληλοι τις εργασίες τους στον κρατικό μηχανισμό. Η άποψη των Ελληνοκυπρίων είναι ότι εγκατέλειψαν τα πόστα τους, καθοδηγούμενοι από την τουρκική κυβέρνηση, με σκοπό την ίδρυση τουρκικού κράτους στην Κύπρο.

 

Η διχοτόμηση ήταν οπωσδήποτε στόχος ορισμένων ισχυρών κύκλων της Άγκυρας, όπως ο στρατός και το βαθύ κράτος, παρακλάδι του οποίου ήταν η ΤΜΤ στην Kύπρο. Όμως, η τουρκική κυβέρνηση ευνοούσε την εποχή εκείνη την ανασυγκρότηση της Κ. Δ. ως δικοινοτικού κράτους.

 

Ειδικά ο πρωθυπουργός Ισμέτ Ινονού ήταν τότε σε ρήξη με το βαθύ κράτος που ήταν δημιούργημα του προκάτοχου του Αντάι Μεντερές, ο οποίος απαγχονίστηκε μετά το πραξικόπημα του 1960. Ο Ινονού αποκαλούσε το βαθύ κράτος, τμήμα του οποίου ήταν και η ΤΜΤ, «Γκεστάπο του Μεντερές».

 

Στα πρώτα χρόνια της Κ. Δ. η τουρκοκυπριακή κοινότητα, λόγω και των ειδικών συνθηκών (δράση της ΕΟΚΑ, ίδρυση της ΤΜΤ), τελούσε υπό την επιρροή της ΤΜΤ. Ηγέτης των Τουρκοκυπρίων ήταν ο πρώτος αντιπρόεδρος της Κ. Δ. Φαζίλ Κουτσιούκ, ο οποίος ήταν μετριοπαθής. Όμως η πραγματική εξουσία ήταν στα χέρια του Ραούφ Ντενκτάς, ο οποίος ήταν ο πολιτικός αρχηγός της ΤΜΤ.

 

Η ελληνοκυπριακή πλευρά ουδέποτε αποδέχτηκε την Κ. Δ. σαν δικοινοτικό κράτος και ο στόχος του Μακαρίου, όπως  καταμαρτυρείται από πολλές πηγές (περιλαμβανομένων δικών του κειμένων) ήταν η αναθεώρηση των Συμφωνιών, προτού αυτές εφαρμοστούν. Από την άλλη, οι Τουρκοκύπριοι, προεξάρχοντος του Ντενκτάς, εκμεταλλεύονταν τη δυστοκία του Μακαρίου και πίεζαν για την άμεση εφαρμογή όλων των πτυχών των συμφωνιών, για να αποδείξουν την κακή του πρόθεση και να ενισχύσουν τις αποσχιστικές τάσεις.

 

Ο Μακάριος, ακολουθώντας ευθύς εξαρχής στρατηγική αναθεώρησης των συμφωνιών, δεν έκανε καμιά αξιολόγηση της διαβάθμισης των διαφορετικών θέσεων και προσεγγίσεων στην τουρκοκυπριακή κοινότητα, πολύ δε περισσότερο στην ίδια την Τουρκία. Η αντίληψη της ελληνοκυπριακής ηγεσίας ήταν πως η Τουρκία και οι Τουρκοκύπριοι είχαν μονολιθική προσέγγιση στην πολιτική τους προς την Κύπρο. Κατά τον ίδιο τρόπο εφάρμοζε και τη δική της, επίσης μονολιθική πολιτική, για απεγκλωβισμό από τις Συμφωνίες της Ζυρίχης.

 

 

Μέσα από αυτή την προσέγγιση δημιουργήθηκαν δύο πόλοι που αντιμάχονταν μεταξύ τους και αλληλοενισχύονταν. Στην ελληνοκυπριακή πλευρά ο Μακάριος είχε τον απόλυτο έλεγχο της κατάστασης και προσπαθούσε να ποδηγετήσει την Αθήνα. Στην απέναντι πλευρά το πάνω χέρι το είχαν οι δυνάμεις που ήταν ενάντια στην ύπαρξη της Κ.Δ. ως ενιαίου δικοινοτικού κράτους, έστω κι αν οι πολιτικές κυβερνήσεις είχαν διαφορετική προσέγγιση. Με την πάροδο των χρόνων, και μέσα από τις κρίσεις που είχαν προκληθεί στην Κύπρο (1964, 1967 και 1974) η διαφορετικότητα στην προσέγγιση μεταξύ πολιτικών και στρατιωτικών στην Τουρκία υπερφαλαγγίστηκε, με τους σκληρούς να επιβάλλουν καθολικά τη γραμμή τους για διαμελισμό.

 

Σήμερα, με αφορμή την επέτειο της κατάρρευσης των Συμφωνιών, τα Χριστούγεννα του 1963, και της διεξαγωγής των συνομιλιών, για πρώτη φορά στην ιστορία του Κυπριακού μεταξύ δύο ηγετών που δεν έχουν ιστορική ιδεολογική εξάρτηση με τα εθνικιστικά κέντρα των δύο μητέρων πατρίδων, ο «Π» αποκαλύπτει δύο ντοκουμέντα που για πρώτη φορά δημοσιεύονται στα Ελληνικά και φωτίζουν την τουρκική πολιτική στο Κυπριακό, στα πρώτα στάδια του προβλήματος.

 

Πρόκειται για μια επιστολή του πρωθυπουργού της Τουρκίας Ισμέτ Ινονού προς τον αντιπρόεδρο Κουτσιούκ, στις 9 Μαρτίου 1964, με την οποία καλεί τους Τουρκοκύπριους να επιστρέψουν στην Κ.Δ., καθώς και την απάντηση του Κουτσιούκ, ο οποίος προειδοποιεί την τουρκική κυβέρνηση πως αν επιμένει σ’ αυτό θα παραιτηθούν και εξηγεί τους λόγους που θεωρεί αδύνατη την επανένταξη τους στην Κ.Δ.

 

Από το περιεχόμενο των δύο επιστολών προκύπτει ότι:

• Η τουρκική κυβέρνηση ευνοούσε την ανασύνταξη της Κ.Δ όπως ιδρύθηκε το 1960.

• Όντως οι Τουρκοκύπριοι αποχώρησαν από τις δομές της Κ.Δ και οι υπάλληλοι πήραν οδηγίες από την ηγεσία τους (ΤΜΤ) να αποσυρθούν.

• Δεν επιθυμούσαν να επιστρέψουν στις δουλειές τους, αλλά ούτε και αισθάνονταν ασφαλείς να το κάνουν.

• Παρά να επανενταχθούν στην Κ. Δ. προτιμούσαν να μεταναστεύσουν στην Τουρκία.

 

 

Ισμέτ Ινονού: Να επιστρέψετε στην Κυπριακή Δημοκρατία

 

Το πλήρες κείμενο της επιστολής του Ισμέτ Ινονού προς τον Φαζιζ Κουτσιούκ έχει ως εξής:

 

"1-Μέσα στο κλίμα αναρχίας που δημιούργησαν οι επιθέσεις των Ελληνοκυπρίων που άρχισαν στις 21 Δεκεμβρίου, οι Τουρκοκύπριοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα καθήκοντά τους στην κυπριακή κρατική οργάνωση αλλά και τα σπίτια και τις οικογένειές τους σε μερικές περιοχές, ανησυχώντας για την ασφάλειά τους. Έτσι, οι Ελληνοκύπριοι, που επωφελήθηκαν από την απουσία των Τούρκων στις διάφορες βαθμίδες της κρατικής οργάνωσης, άρχισαν να λαμβάνουν μονομερώς αποφάσεις που προκαλούσαν μεγάλη ζημιά στα τουρκικά συμφέροντα, όπως η αεροπορική συμφωνία με τη Σοβιετική Ρωσία και η σύσταση επικουρικής αστυνομικής δύναμης πέντε χιλιάδων ανδρών.

 

Εκ μέρους μας πρέπει να γνωστοποιηθεί στα φίλα κράτη και στους διεθνείς οργανισμούς ότι οι αποφάσεις αυτές αντίκεινται στο Σύνταγμα και ως εκ τούτου δεν έχουν καμία νομική αξία. Όμως, και οι Ελληνοκύπριοι από δικής τους πλευράς, αντιδρούν προς τα ξένα κράτη και τους διεθνείς οργανισμούς λέγοντας το εξής: ‘Εμείς καλούμε τους Τούρκους να πάρουν τις θέσεις τους στην κρατική οργάνωση και δεν έρχονται. Μήπως είναι ορθό να σταματήσουν οι υποθέσεις του κράτους λόγω του τουρκικού μποϊκοταρίσματος;’ Εμείς απαντούμε ότι οι Τούρκοι δεν μπορούν να πάνε κανονικά στις εργασίες τους φοβούμενοι για την προσωπική τους ασφάλεια λόγω της διεξαγωγής διαδηλώσεων στο Νησί και της συνέχισης των επεισοδίων των δολοφονιών, τραυματισμών και αιχμαλωσιών. Αυτές μας οι εξηγήσεις αντιμετωπίζονται ως λογικές από τους συνομιλητές μας που γνωρίζουν τις υφιστάμενες συνθήκες στο νησί.

 

2-  Από την άλλη, σύμφωνα με ορισμένες μας επαφές και παρατηρήσεις, τα ξένα κράτη και οργανισμοί παρατηρούν ως εξής την υφιστάμενη νομική κατάσταση στην Κύπρο:

 

α) Ισχύουν οι Συμφωνίες Ζυρίχης Λονδίνου μέχρι να αλλάξουν με τον κατάλληλο τρόπο.

β) Το Κυπριακό Κράτος υπάρχει νομικά και ντε φάκτο μέσα στο πλαίσιο των αρχών των συμφωνιών.

γ) Η Κυπριακή Κρατική Οργάνωση πρέπει να λειτουργεί σύμφωνα με τις ισχύουσες συνταγματικές πρόνοιες.

 

Όταν αυτή είναι η γενική άποψη της παγκόσμιας κοινής γνώμης, είναι ανάγκη όπως οι Τουρκοκύπριοι μη εγκαταλείψουν τις κρατικές υποθέσεις στους Έλληνες και υπερασπιστούν τα τουρκικά δικαιώματα και συμφέροντα και εντός της κυπριακής κρατικής οργάνωσης.

 

Όταν αυτή είναι η γενική άποψη της παγκόσμιας κοινής γνώμης, είναι ανάγκη όπως οι Τουρκοκύπριοι μη εγκαταλείψουν τις κρατικές υποθέσεις στους Έλληνες και υπερασπιστούν τα τουρκικά δικαιώματα και συμφέροντα και εντός της κυπριακής κρατικής οργάνωσης.

 

Βάσει της απόφασης που λήφθηκε στο Συμβούλιο Ασφαλείας (Αναφέρεται στο ψήφισμα 186 της 4ης Μαρτίου 1964, δυνάμει του οποίου εγκαταστάθηκε στην Κύπρο η ΟΥΝΦΙΚΥΠ), σύντομα θα σταλεί μια διεθνής ειρηνευτική δύναμη στην Κύπρο. Ελπίζουμε και ευχόμαστε ότι έτσι θα καταστεί δυνατή η πλήρης επίτευξη της ασφάλειας στο Νησί.

 

Αν οι Τουρκοκύπριοι συνεχίσουν να μην αναλαμβάνουν τα καθήκοντα και τις θέσεις τους στην κυπριακή κρατική οργάνωση και μετά από την επίτευξη της ασφάλειας με αυτό τον τρόπο, η παγκόσμια κοινή γνώμη δεν θα θεωρεί δικαιολογημένες τις ενστάσεις και τα παράπονα που θα υποβάλλονται εκ μέρους μας ενώπιον του γεγονότος ότι οι Ελληνοκύπριοι διεξάγουν μόνοι τους τις κρατικές υποθέσεις και μάλιστα κατά των τουρκικών δικαιωμάτων και συμφερόντων. Επιπλέον, το γεγονός ότι οι Ελληνοκύπριοι θα διαχειρίζονται μόνοι τους τη διοίκηση του κράτους μέσα στο χρονικό διάστημα που θα παρέλθει μέχρι την εξεύρεση τελικής διευθέτησης στην κυπριακή διένεξη, θα προκαλέσει αναμφίβολα πολλούς εγκλωβισμούς στα τουρκικά δικαιώματα και συμφέροντα.

 

«Αγώνας εκ των έσω»

 

Συνεπώς, θα βοηθήσει σε μεγάλο βαθμό στην επιτυχία της εθνικής μας υπόθεσης η λήψη των απαραίτητων μέτρων για αποκατάσταση της ασφάλειας στο Νησί και αφού ληφθούν αυτά, η διεξαγωγή εντός της κρατικής μηχανής ενός αγώνα κατά των αρνητικών ενεργειών των Ελληνοκυπρίων με επιμονή και υπομονή, με συνταγματικά και νόμιμα μέσα, μετά την όσο το δυνατό συντομότερη επιστροφή των Τούρκων στα καθήκοντά τους στην κρατική οργάνωση, αρχής γενομένης από τον Αντιπρόεδρο και τους Τούρκους Υπουργούς.

 

Επιπλέον, πάλι μετά την πλήρη αποκατάσταση της ασφάλειας στο Νησί, θα είναι πολύ χρήσιμη η επιστροφή των Τούρκων στα χωράφια ή στις συνήθεις εργασίες τους, όπου είναι αυτό δυνατόν. Διότι, αν δεν επιστρέψουν οι Τούρκοι στα χωράφια και τους χώρους εργασίας τους, θα τα κατέχουν αυτά οι Ελληνοκύπριοι και θα καταστεί δύσκολη στο μέλλον η απόδειξη και ανάκτηση των δικαιωμάτων μας σε αυτό το θέμα. Από την άλλη, μέσα στο σχετικά μακρό χρονικό διάστημα που θα περάσει μέχρι την εξεύρεση διευθέτησης στην κυπριακή διένεξη, αν οι ομοεθνείς μας εξασφαλίζουν και προσωπικά κέρδη επιπρόσθετα από τις βοήθειες που θα συνεχίσουν να αποστέλλονται από την Τουρκία, θα αντιμετωπίζουν καλύτερα τις υλικές τους ανάγκες.

 

Σε αυτό το θέμα πρέπει να αποσαφηνιστεί με έμφαση ειδικά το εξής σημείο. Η επιστροφή των Κυπρίων αδελφών μας κανονικά στις εργασίες τους μόλις εγκαθιδρυθεί η ασφάλεια στο νησί καθόλου δεν σημαίνει εγκατάλειψη της γνωστής μας θέσης αναφορικά με τη μορφή της τελικής διευθέτησης του κυπριακού ζητήματος. Απεναντίας, με αυτό τον τρόπο θα αυξηθεί σημαντικά η δύναμη αντοχής των ομοεθνών μας και οι δυνατότητές τους για νόμιμο αγώνα κατά τη διάρκεια της σχετικά μακράς περιόδου που υπολογίζεται ότι θα περάσει μέχρι να φτάσει στην επιτυχία αυτή μας η θέση και θα αποτελέσει μεγάλο κίνητρο για να κερδίσουμε τη δίκαιη υπόθεσή μας».

 

 

Κουτσιούκ: Καλύτερα να μεταναστεύσουμε στην Τουρκία

 

Ο Κουτσιούκ απάντησε στον Ινονού στις 10 Μαρτίου 1964. Το πλήρες κείμενο της επιστολής του έχει ως εξής:

 

«Αξιότιμε Πρωθυπουργέ, συζητήθηκαν με μεγάλη προσοχή εκ μέρους των αρμόδιων ηγετών της κοινότητας οι υποδείξεις στο θέμα του ότι μετά την επίτευξη ασφάλειας στο Νησί οι Τούρκοι πρέπει να αναλάβουν τα καθήκοντα και τις θέσεις τους στην κυπριακή κρατική οργάνωση.

 

Η επιστολή προκάλεσε μεγάλη απογοήτευση σε όλους ανεξαιρέτως που την άκουσαν και αποφασίστηκε ομόφωνα όπως, πριν εξηγηθεί η κατάσταση στα μέλη της κοινότητάς μας που βαδίζουν μέσα σε μια πολύ μεγάλη τραγωδία, απευθυνθούμε στην κυβέρνηση της Μητέρα Πατρίδας μας και την ικετεύσουμε να μελετήσει το θέμα ακόμη μια φορά υπό το φως των εκκλήσεων που υποβάλλονται πιο κάτω.

 

Ως γνωστό, από την ίδρυση της Δημοκρατίας η Τουρκοκυπριακή Κοινότητα ενήργησε βάσει οδηγιών και εντολών από τη Μητέρα Πατρίδα και εμπιστευόμενη την ακλόνητη στήριξη της Μητέρας Πατρίδας αντιστάθηκε σε κάθε καταπίεση που της ασκήθηκε και ενήργησε κατά τρόπον ώστε να μην παραχωρήσει έστω και ένα εκατοστό από τα δικαιώματά της. Και δεν δίστασε καθόλου να έρθει αντιμέτωπή με όπλα στον ένοπλο αγώνα που κηρύχτηκε εναντίον των Τουρκοκυπρίων ως αποτέλεσμα της άσκησης της πολιτικής αυτής, χωρίς υποχωρήσεις ή αποκλίσεις και έδωσε εκατοντάδες θύματα για το σκοπό αυτό και δεκάδες χιλιάδες λαού θυσίασαν χωρίς δισταγμό, για το σκοπό αυτό, τις περιουσίες, τα σπίτια και τα μέσα τους προς το ζην.  Μόνο ένα όνειρο είχαν οι δεκάδες χιλιάδες πολίτες μας που κάνοντας αυτή τη θυσία υπέμειναν μεγάλες δυσκολίες, βάσανα και στερήσεις. Και αυτό ήταν να απαλλαγούν από το να ζουν κάτω από το έλεος των Ελλήνων. Σε δηλώσεις στις οποίες προέβησαν επ’ ευκαιρία διαφόρων γεγονότων, οι ανώτατοι και αρμόδιοι αξιωματούχοι της Μητέρας Πατρίδας γνωστοποιούσαν με σαφήνεια ότι με κανένα τρόπο δεν είναι δυνατό να εγκαταλειφθεί ο τουρκικός λαός της Κύπρου στο έλεος των Ελλήνων και ότι θα ληφθούν κάθε είδους μέτρα. Σύσσωμη η Τουρκική Κοινότητα της Κύπρου, που εφάρμοζε τις οδηγίες που δίδονταν και εμπιστευόταν τις δηλώσεις και τις υποσχέσεις, χωρίς να διστάσει καθόλου και ρισκάροντας κάθε είδους ζημιές, απώλειες, βάσανα και δυσκολίες, άρχισε ένα αγώνα ζωής και θανάτου. Σε αυτό τον αγώνα έγιναν και με το παραπάνω όλα όσα ήταν εφικτά και αναμένονταν και κάθε άτομο της κοινότητάς μας απέδειξε ότι είναι αντάξιο μέλος του μεγάλου έθνους στο οποίο ανήκει. Οι αγωνιστές μας, που ρίχτηκαν άφοβα  στον αγώνα, αφιέρωσαν τον εαυτό τους στο ιδανικό τους πιστεύοντας ότι ποτέ δεν θα υπάρξει επιστροφή και προκαλώντας ανοικτά και όταν χρειαζόταν τους Έλληνες δολοφόνους και τους διοικούντες.

 

Καμιά συνεργασία με τον Μακάριο

 

Θέλουμε να σημειώσουμε ότι δεν υπάρχει πλέον στην Κύπρο κανένα άτομο που θα πει στους συμπολίτες μας, που βρίσκονται σε αυτή την ψυχική κατάσταση και για χάρη της υπόθεσής τους έχασαν το παιδί, τον πατέρα, το σύζυγο ή τον αδελφό τους και στερήθηκαν τα σπίτια και τις οικογένειές τους, ότι πρέπει να συνεργαστούμε με την Κυβέρνηση Μακαρίου, έστω και προσωρινά δήθεν. Οι πραγματικότητες που δίδονται στις υποδείξεις ότι πρέπει να υπάρξει επιστροφή στη συνεργασία δεν είναι τέτοιες που να εξασφαλίζουν το αναμενόμενο αποτέλεσμα.  Κατά τη διάρκεια αυτής της εμπειρίας των τριάμισι χρόνων, ο Μακάριος έχει δηλώσει κατηγορηματικά ότι δεν θα συμμορφωθεί με τις τουρκικές ψήφους και απόψεις. Παρά το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια του χρονικού αυτού διαστήματος, οι Τούρκοι συμμετείχαν σε όλες τις συναντήσεις και προσπάθησαν να προστατεύσουν τα δικαιώματα και τα συμφέροντά τους, δεν κατάφεραν να εξασφαλίσουν κέρδος σε καμία θέση και δεν κατέστη δυνατό να ξεπεραστεί η ελληνική ηγεμονία. Γι αυτό, πιστεύουμε ότι δεν υπάρχει πιθανότητα να πετύχουμε να υποστηρίξουμε τα τουρκικά δικαιώματα και συμφέροντα συμμετέχοντας εκ νέου στην κρατική οργάνωση, όπως έχει λεχθεί.

 

Βέτο χωρίς αντίκρισμα

 

Επιπλέον, φάνηκε κατηγορηματικά από τις πράξεις του πλέον ότι ο Μακάριος θα συναινέσει να επιστρέψουμε στον κρατικό μηχανισμό μόνο σε περίπτωση που αποδεχτούμε τους δικούς του όρους.  Ουσιαστικά έστω και αν οι Τούρκοι δεν συμμετέχουν σε συνεδρία του Υπουργικού τους τελευταίους δύο μήνες, ο Αντιπρόεδρος έχει θέσει επισήμως βέτο στις αναφερόμενες στις παραινέσεις αποφάσεις που πήρε στα ζητήματα των εξωτερικών υποθέσεων και της εσωτερικής ασφάλειας. Παρά την χρήση του δικαιώματος του βέτο, η κυβέρνηση Μακαρίου δεν παραιτήθηκε από αυτό που επρόκειτο να κάνει. Παράλληλα με τις εμπειρίες του παρελθόντος, το γεγονός ότι δεν θα καταστεί δυνατό να παρθεί κανένα όφελος με τη συμμετοχή στις συνεδρίες, διαπιστώθηκε και από την αυτή αναποτελεσματική πρόσφατη χρήση του δικαιώματος του βέτο. Η συνένωση εκ νέου με την κυβέρνηση Μακαρίου που ανακήρυξε αποστάτες τον Αντιπρόεδρο της Δημοκρατίας και τους Τούρκους Υπουργούς θα σημαίνει είσοδο κάτω από τον ζυγό των Ελλήνων και ακόμα και έκθεση σε κίνδυνο.

 

Από την άλλη, αποτελεί υπεραισιοδοξία να πιστεύει κανείς ότι τα μέλη της ΕΟΚΑ (Η Οργάνωση Ακρίτας αποκαλείτο από του Τουρκοκύπριους νέα ΕΟΚΑ) θα επιτρέψουν στους Τούρκους Υπουργούς να εισέλθουν στα υπουργεία τους και να πάρουν τη διοίκηση από τα χέρια τους και ότι   θα υποκύψουν σε αυτό. Για παράδειγμα στο Υπουργείο Άμυνας, είναι εμφανές ότι ποτέ δεν θα υπάρχει δυνατότητα και πιθανότητα να τεθούν ξανά υπό τη διοίκηση αυτού του Τουρκικού Υπουργείου Άμυνας τα μέλη του παράνομου κυπριακού στρατού που αυτή τη στιγμή ανέρχονται στις 20 χιλιάδες. Γι’ αυτό, δεν αποτελεί τίποτε άλλο παρά όνειρο να πιστεύει κανείς ότι με την επιστροφή του Υπουργού Άμυνας στη δουλειά του θα εξασφαλιστεί όφελος για την Τουρκική Κοινότητα.

 

Έτσι έφυγαν οι υπάλληλοι

 

Όσον αφορά στην κατάσταση των δημοσίων μας υπαλλήλων, παρουσιάζει και αυτή πολλές δυσκολίες. Η πλειοψηφία των δημοσίων υπαλλήλων μας, εργάστηκαν και εργάζονται ως αγωνιστές, και άλλοι εκτελούν διαφορετικά καθήκοντα. Η ταυτότητα σχεδόν όλων είναι γνωστή στην ΕΟΚΑ. Η επιστροφή αυτών των υπαλλήλων στα γραφεία τους για να εργαστούν κάτω από την ίδια στέγη με μέλη της ΕΟΚΑ ισοδυναμεί με έκθεσή τους σε μεγάλο κίνδυνο. Τα δε μέλη των Δυνάμεων Ασφαλείας έχουν κηρυχτεί ως πλήρως αποστάτες και ο Μακάριος έχει δηλώσει πολλές φορές ότι θα τους τιμωρήσουν. Ως γνωστόν, οι δημόσιοι υπάλληλοί μας, υπακούοντας στην οδηγία που τους δόθηκε, θυσίασαν το μισθό, τις παροχές και τις άλλες απολαβές τους, συμπεριλαμβανομένων και των συνταξιοδοτικών τους δικαιωμάτων και χωρίς δισταγμό έθεσαν εαυτόν εκτός επαγγέλματος. Τώρα θα αποτελέσει ασυνειδησία να τεθούν σε βέβαιο κίνδυνο και να ωθηθούν προς μια τραγωδία εκατοντάδες δημόσιοι υπάλληλοί μας οι οποίοι δεν θα μπορέσουν να επιστρέψουν στα καθήκοντά τους εξαιτίας των λόγων που παρατέθηκαν πιο πάνω. Αν μερικοί δημόσιοι υπάλληλοί μας αναγκαστούν να επιστρέψουν στην εργασία τους με κίνδυνο το θάνατο, καταπατώντας τον αυτοσεβασμό τους λόγω δυσκολιών για εξασφάλιση των προς το ζην, αυτό θα δημιουργήσει διχόνοια ανάμεσα σε αυτούς που θα επιστρέψουν και αυτούς που δεν θα επιστρέψουν και θα καταλήξει σε κατακερματισμό της κοινότητάς μας.      

 

«Δεν μπορούμε να συμβιώσουμε»

 

Πιστεύουμε ότι η επιστροφή, έστω και προσωρινή, στη συνεργασία θα καταλήξει σε χάσιμο της υπόθεσής μας. Είναι γνωστό ότι υποστηρίζουμε τη θέση πως δεν μπορούμε να ζήσουμε μαζί με εκείνους που μας σκοτώνουν μέχρι τώρα, που καίνε τις περιουσίες και λεηλατούν τα σπίτια μας. Έτσι εχόντων των πραγμάτων, είμαστε της άποψης ότι θα γκρεμίσουμε συθέμελα τη θέση μας την στιγμή που αρχίσουμε να ζούμε ξανά μαζί με τους Έλληνες και μάλιστα μαζί κάτω από την ίδια στέγη και να συνεργαζόμαστε. Αφού σμίξουμε, είναι ξεκάθαρο πως αποτελεί απίθανο να υπάρξει μετάβαση ακόμη και με μορφή ομοσπονδίας, ειδικά στο πλαίσιο του ψηφίσματος του Συμβουλίου Ασφαλείας.

 

Στον ίδιο βαθμό επικίνδυνη και αδύνατη είναι η επιστροφή του κόσμου μας που είναι ελεύθεροι επαγγελματίες στα χωράφια και στα χωριά τους. Επιστροφή των πολιτών μας που εκτοπίστηκαν στα γκρεμισμένα και λεηλατημένα τους σπίτια θα σημαίνει εγκατάλειψή τους σε μια επικίνδυνη περιπέτεια με άγνωστη κατάληξη. Σύμφωνα με τους νόμους της Κύπρου, η προσωρινή κατοχή μιας περιουσίας δεν περιλαμβάνει το δικαίωμα ισχυρισμού ιδιοκτησίας της περιουσίας αυτής. Γι’ αυτό δεν υφίστανται οι ανησυχίες που αναφέρονται με τις παραινέσεις. Με τα πρόσφατα γεγονότα στο Καζάφανι και στην Πάφο έχει διαπιστωθεί ότι η επιστροφή στη συνεργασία θα εξαρτηθεί από τον όρο της παράδοσης του οπλισμού μας. Αυτή θα είναι μονόπλευρη εγκατάλειψη όπλων και θα χαθούν τα ούτως ή άλλως περιορισμένα όπλα που διαθέτει η Τουρκική Κοινότητα την ώρα που υπάρχουν χιλιάδες όπλα των μελών της ΕΟΚΑ και η κοινότητά μας θα παραδοθεί στους Έλληνες στερούμενη των μέσων να υπερασπίσει τον εαυτό της.

 

«Μετανάστες στην Τουρκία»

 

Λόγω των εκκλήσεων που αναφέρθηκαν πιο πάνω, τόσο ο Αντιπρόεδρος της Δημοκρατίας όσο και οι Τούρκοι εκπρόσωποι, βουλευτές και δημόσιοι υπάλληλοι είναι αποφασισμένοι να μην επιστρέψουν στα καθήκοντα τους στην κρατική οργάνωση. Αν παραστεί ανάγκη επιστροφής, ο Αντιπρόεδρος της Δημοκρατίας, οι εκπρόσωποι και οι βουλευτές είναι αποφασισμένοι να παραιτηθούν. Αν η κυβέρνηση της Μητέρας Πατρίδας μας επιμένει στην άποψη της συνεργασίας με τους Έλληνες εκλιπαρούμε τουλάχιστον όπως πριν το ανακοινώσει αυτό διερευνηθούν οι δυνατότητες εξασφάλισης πολιτικού ασύλου σε όσους αναλάβουν καθήκοντα. Παρά το γεγονός ότι δεν προβλέπουμε ότι θα υπάρξουν Τούρκοι πολίτες μας που θέλουν συνεργασία με τους Έλληνες, παρακαλούμε όπως σε όσους πολίτες μας επιθυμούν να παραμείνουν και να ζήσουν στην Κύπρο εξασφαλιστεί η ευκαιρία εκλογής εκπροσώπου που επιθυμούν από ανάμεσά τους και συμφωνίας με τους Έλληνες και όπως σε όσους δεν επιθυμούν να μείνουν εξασφαλιστεί άδεια, διευκολύνσεις και δυνατότητες για να εγκαταλείψουν τη χώρα εντός συγκεκριμένου χρονικού διαστήματος. Είναι προτιμότερη η παροχή γης για τους Τουρκοκύπριους στα χώματα της Μητέρας Πατρίδας και η διασφάλιση της μεταφοράς στην Τουρκία όσων πολιτών υπέστησαν αυτή την τραγωδία. Έχουμε την πεποίθηση ότι σε αυτό το θέμα θα βοηθήσουν η Κυβέρνηση της Αμερικής και άλλες διεθνείς οργανώσεις στέγασης. Οι Έλληνες, γκρεμίζοντας και καίγοντας όλα τα χωριά και τις κωμοπόλεις μας με το δικαιολογητικό ότι διασφαλίζουν την τάξη και την ασφάλεια, καταλαμβάνουν το ένα μέρος μετά το άλλο και δηλώνουν ότι είναι αποφασισμένοι να συνεχίσουν την πολιτική αυτή. Δεδομένου ότι πλέον δεν τίθεται θέμα επέμβασης, αποτελεί αδήριτη ανάγκη η επείγουσα διάσωση της Κοινότητας με μια πρόταση για έντιμη συμφωνία προτού κυλήσει περισσότερο αίμα αθώων».

Μακάριος Δρουσιώτης

Πολίτης

28/12/2008