Μακαριος Δρουσιώτης

Ο πρέσβης της Ρωσίας στη Λευκωσία Στανισλάβ Οσάτσι αισθάνεται όλο και περισσότερο την ανάγκη να υπερασπιστεί την «πολιτική αρχών» που η χώρα του υιοθετεί στο Κυπριακό. Αυτή είναι μια θετική εξέλιξη. Μέχρι πρόσφατα η «ανιδιοτελής» στάση της Ρωσίας ήταν αδιαμφισβήτητη.

 

Κάνοντας ιστορική αναδρομή στις σχέσεις Κύπρου – ΕΣΣΔ/Ρωσίας από το 1960 μέχρι σήμερα, ο κ. Οσάτσι αναφέρεται και στα δραματικά γεγονότα του 1974 και ειδικά στις παρεμβάσεις καταδίκης του πραξικοπήματος από τη Σοβιετική Ένωση. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία για την αντίδραση της Μόσχας στο πραξικόπημα. Εκεί που δεν μας τα λέγει καλά ο κ. Οσάτσι είναι για τη στάση της Μόσχας έναντι της τουρκικής εισβολής.

 

Να υπενθυμίσουμε στον κ. Οσάτσι πως στις 20 Ιουλίου 1974 η σοβιετική κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι η Τουρκία επενέβη «για να υπερασπιστεί την τουρκική κοινότητα του νησιού» και «αφού πείστηκε ότι όλα τα ειρηνικά μέσα για την επίλυση της κρίσης είχαν εξαντληθεί».

Κανένα δυτικό κράτος δεν έκανε μια ανάλογη δήλωση στις 20 Ιουλίου, όμως η Μόσχα έχει πείσει και τον τελευταίο Κύπριο για το αντίθετο! Ο Ρώσος πρέσβης αντί να μας πει ποια ήταν η επίσημη θέση της Μόσχας έναντι της εισβολής, αναδημοσιεύει στο άρθρο του τους τίτλους εφημερίδων του 1974, όπως «Η Μάχη», «Ο Φιλελεύθερος» και η «Πράβδα», οι οποίες αναπαρήγαγαν δουλικά τη σοβιετική προπαγάνδα. Είναι ανατριχιαστικό το γεγονός ότι οι μύθοι του 1974 εξακολουθούν να έχουν χρηστική αξία το 2017.

 

Η διαστρέβλωση

Διαστρεβλώνοντας εντελώς τα γεγονότα, ο Οσάτσι αναφέρεται στο άρθρο του και στη στήριξη της ΕΣΣΔ στο ψήφισμα 353 της 20ής Ιουλίου 1974, το οποίο «απαιτούσε τον τερματισμό της ξένης επέμβασης και την απομάκρυνση από το έδαφος της Κύπρου όλων των ξένων στρατευμάτων». Δεν υπάρχει στο ψήφισμα καμιά αναφορά σε «ξένα στρατεύματα», παρά μόνο σε «στρατιωτικό προσωπικό», και υπάρχει λόγος γι’ αυτό. Τον εξήγησε ο αντιπρόσωπος της ΕΣΣΔ στο Συμβούλιο Ασφαλείας, λέγοντας ότι η αναφορά αυτή στο ψήφισμα 353 παραπέμπει «στους Έλληνες αξιωματικούς, των οποίων η κατάφωρη παρέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις της Κύπρου, με οδηγίες από την Αθήνα, είναι η πρωταρχική αιτία της σημερινής κρίσης» (Provisional Verbatim Record, UN Security Council, 20 July 1974, S/PV.1781, p. 27).

Ο κ. Οσάτσι στις επιλεκτικές ιστορικές αναφορές του στον «Φιλελεύθερο» αναφέρεται και στη δήλωση της σοβιετικής κυβέρνησης στις 28 Ιουλίου 1974, με την οποία κατήγγελλε «ορισμένους κύκλους του ΝΑΤΟ» ότι έπαιζαν παιχνίδια πίσω από τις πλάτες του κυπριακού λαού. Τα παιχνίδια που κατήγγελλε η Μόσχα ήταν η προσπάθεια μιας συμφωνίας στη Γενεύη για να αποτραπεί ο δεύτερος Αττίλας. Στην ίδια ανακοίνωση -αυτό το αποκρύβει ο κ. Οσάτσι- αναφέρεται ότι η Σοβιετική Ένωση ζητά την εφαρμογή του ψηφίσματος 353 της 20ής Ιουλίου για την αποχώρηση του ξένου στρατιωτικού προσωπικού, χωρίς καμιά αναφορά στον τουρκικό στρατό. «Οι Έλληνες αξιωματικοί που προκάλεσαν το πραξικόπημα δεν έχουν ακόμα αποχωρήσει από το νησί», ανέφερε η ανακοίνωση της Μόσχας.

 

Δηλαδή, από τις 20 Ιουλίου, όταν δικαιολόγησε την εισβολή, μέχρι τις 28 Ιουλίου 1974, η Τουρκία αποβίβασε τουλάχιστον 10.000 στρατιώτες στην Κύπρο και η ΕΣΣΔ δεν άρθρωσε λέξη. Στις 28 Ιουλίου, όταν υπήρξε κάποια αμυδρή ελπίδα διπλωματικής λύσης στην πρώτη Γενεύη, η Σοβιετική Ένωση ήγειρε το ζήτημα των Ελλήνων αξιωματικών της αποδεκατισμένης Εθνικής Φρουράς. Την ίδια ημέρα η Μόσχα έκανε διάβημα στην Αθήνα ζητώντας την εφαρμογή του ψηφίσματος 353. Στην αντίδραση του γενικού διευθυντή του ελληνικού ΥΠΕΞ προς τον Ρώσο πρέσβη ότι το ψήφισμα 353 αφορούσε και τα τουρκικά στρατεύματα, του απάντησε ότι «δεν συμφωνούσε ότι οι τουρκικές δυνάμεις περιλαμβάνονταν στον ορισμό των ξένων δυνάμεων» που αναφέρονταν στο ψήφισμα!

 

Στις 14 Αυγούστου έγινε ο δεύτερος γύρος της εισβολής που οδήγησε στην κατάληψη του 33% του εδάφους, στην εκδίωξη 160.000 Ελληνοκυπρίων από τα σπίτια τους και στην παρουσία 40.000 στρατιωτών. Η ΕΣΣΔ, που έκανε απανωτά διαβήματα στην Αθήνα για το πραξικόπημα, πριν και μετά την τουρκική εισβολή, δεν εξέδωσε καν μία ανακοίνωση συμπάθειας για τον δεύτερο Αττίλα.

 

Η Σοβιετική Ένωση ασχολήθηκε ξανά με την Κύπρο στις 22 Αυγούστου, όταν εξέδωσε ανακοίνωση -την οποία προβάλλει στο άρθρο του ο Οσάτσι- όχι για να πάρει θέσει για την εισβολή, αλλά για να καταγγείλει νέα συνωμοσία της Δύσης. Εκείνη την ημέρα ο Βρετανός ΥΠΕΞ Τζέιμς Κάλαχαν είχε στείλει προσκλήσεις για μια νέα διάσκεψη στη Γενεύη για διπλωματική διευθέτηση του Κυπριακού. Τότε, η Μόσχα, για αντιπερισπασμό, έριξε στο τραπέζι την πρόταση για διεθνή διάσκεψη με τη συμμετοχή όλων των μονίμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας, όπου έχει η ίδια αποτελεσματική συμμετοχή.

 

Η διάσκεψη

Ο Μακάριος τσίμπησε, απέρριψε την πρόσκληση του Κάλαχαν και ασπάστηκε την πρόταση της Μόσχας. «Ο Φιλελεύθερος», όπως μας το υπέδειξε στο άρθρο του ο Οσάτσι, έγραφε στις 23 Αυγούστου 1974: «Διάσκεψιν στον ΟΗΕ προτείνει η Μόσχα – τη συμμετοχή των «5» του Σ. Ασφαλείας». Ούτε διεθνής διάσκεψη έγινε, ούτε στα 43 χρόνια από την εισβολή η Μόσχα κατονόμασε ποτέ, πόσω μάλλον να καταδικάσει την Τουρκία για οτιδήποτε που έχει σχέση με την Κύπρο. Αν ο κ. Οσάτσι έχει οποιαδήποτε ενοχλητική, για την Τουρκία, αντίδραση της ΕΣΣΔ μπορεί να την στείλει στο «Φιλελεύθερο» να τη δημοσιεύσει.

 

Σαν να μην έχουν περάσει 43 χρόνια! Κάθε φορά που υπάρχει κινητικότητα στο Κυπριακό η Μόσχα μας ρίχνει τη στάχτη τής διεθνούς διάσκεψης με τη συμμετοχή του Συμβουλίου Ασφαλείας! Με τα τεχνάσματα της αποχώρησης των ξένων στρατευμάτων (γενικά και αόριστα), με τα κενά περιεχομένου ευχολόγια και με τη θεοποίηση του ρόλου του Συμβουλίου Ασφαλείας, με τη συνεισφορά του πολιτικού και εκδοτικού κατεστημένου της Κύπρου, η ρωσική προπαγάνδα διαμόρφωσε στη συλλογική συνείδηση των Κυπρίων μια στρεβλή αντίληψη της ιστορικής πραγματικότητας και επέβαλε το στάτους κβο σαν την καλύτερη λύση.

 

Η Τουρκία δεν θα εισέβαλλε ποτέ στην Κύπρο χωρίς την ανοχή των μεγάλων δυνάμεων. Οι ΗΠΑ έκλεισαν τα μάτια διότι δεν ήθελαν να χάσουν την Τουρκία, τον πιο σημαντικό σύμμαχό τους στην περιοχή. Και η Σοβιετική Ένωση έδωσε τη στήριξή της για να αποσπάσει την Τουρκία από τη Δύση. Αυτό είναι το παιχνίδι που παίζεται από το 1974 μέχρι σήμερα. Λύση του Κυπριακού σημαίνει συμφιλίωση της Ελλάδας με την Τουρκία και σύσφιξη των σχέσεών της με τη Δύση. Μη λύση σημαίνει διαιώνιση αυτής της εκκρεμότητας και μακροπρόθεσμα εξώθηση της Τουρκίας στην Ευρασία. Γι’ αυτόν τον λόγο η Δύση θέλει να λύσει το πρόβλημα και η Ρωσία να το διαιωνίσει.

 

Σήμερα υπάρχει άλλος ένας πρόσθετος λόγος. Η Ρωσία πουλά στην Τουρκία το 60% της ενέργειάς της. Τυχόν λύση του Κυπριακού θα αλλάξει το περιφερειακό ενεργειακό ισοζύγιο και θα φέρει στην Κύπρο ασφάλεια και ευημερία. Μόνο ένας αδαής και πολιτικά τυφλός δεν μπορεί να δει ότι τα γεωπολιτικά και οικονομικά συμφέροντα της Κύπρου είναι σε σύγκρουση με αυτά της Ρωσίας. Δυστυχώς, όμως, δεν είναι μόνο ζήτημα τύφλας από τη ρωσική στάχτη στα μάτια μας, είναι και ζήτημα εξάρτησης του συστήματος από τα ρωσικά οικονομικά συμφέροντα, αλλά και υποτέλειας από τους ζηλωτές της Μόσχας που θεωρούν τα λόγια του Οσάτσι ευαγγέλιο.

Μακάριος Δρουσιώτης

05/03/2017