Το ίδρυμα Πολύκαρπος Γιωρκάτζιης, ο Μακάριος Δρουσιώτης και ο Φασισμός
Είναι γνωστή στη δεκαετία του 60 η αντιπαλότητα του Μακαρίου Προέδρου της Δημοκρατίας και του Πολύκαρπου Γιωρκάτζιη. Σήμερα και πάλι με τα ίδια ονόματα κάνει την εμφάνισή της μια αντιπαράθεση, Μακάριος ο Δρουσιώτης, συγγραφέας του βιβλίου «ΔΥΟ ΑΠΟΠΕΙΡΕΣ ΜΙΑ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ» στη μια πλευρά και στην άλλη το ίδρυμα Πολύκαρπου Γιωρκάτζιη που καταγγέλλει, όχι το περιεχόμενο του βιβλίου, αλλά για το πώς ο συγγραφέας εξασφάλισε τις πληροφορίες του.
Για όσους δεν διάβασαν το βιβλίο (να το κάμουν παρόλο τον πόνο και την ένταση που θα εισπράξουν), αυτό εστιάζεται στα πολιτικά γεγονότα της Κύπρου (δεκαετίες ’60 και ’70) δίδει περιγραφή για τις απόπειρες του Πολύκαρπου Γιωρκάτζιη εναντίον της ζωής του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας και τη δολοφονία του ίδιου του Γιωρκάτζιη από «συνάδελφό» του συνωμότη. Τον Ελλαδίτη Διοικητή των ΛΟΚ της Εθνοφρουράς Παπαποστόλου.
Λογικό είναι κάποιος φίλος ή συγγενής του Γιωρκάτζιη να ενδιαφέρεται για τη μνήμη του. Το παράλογο και μη αποδεκτό είναι να θέλει την κοινωνία, όχι μόνο να ενδιαφερθεί για τη μνήμη του Γιωρκάτζιη, αλλά ξεχνώντας τη δράση και τις ευθύνες του για τα προβλήματα του τόπου, να τον τιμήσει και να τον αποκαταστήσει.
Κανένας νόμος της Κυπριακής Δημοκρατίας, όπως αυτός για την εγγραφή σωματείων και ιδρυμάτων, δεν μπορεί να λειτουργήσει σαν πλυντήριο ξεπλύματος και καθαρισμού πολιτικών λαθών και εγκλημάτων. Όπως και κανένας νόμος όπως αυτός για το Κρατικό Αρχείο που επικαλείται το ίδρυμα για να εκτρέψει την προσοχή από τις ιστορικές αναφορές του Μακαρίου Δρουσιώτη στη ζωή και στη δράση του Πολύκαρπου Γιωρκάτζιη, δεν μπορεί να στερήσει στον κυπριακό λαό μετά από 40 χρόνια, τη γνώση της ιστορίας του και την κατανόηση των πραγματικών ευθυνών για το δίδυμο έγκλημα του 1974.
Δεν θα υπερασπίσω τη μη συμμόρφωση στους νόμους. Αλλά πάνω από κάθε νόμο είναι η φυσική αρχή της διαφάνειας, της ελευθερίας, της έκφρασης, το δικαίωμα του λαού ως ανώτατου άρχοντα να πληροφορείται.
Εξάλλου, το θέμα που προέκυψε είναι πρωτίστως πολιτικό. Έχει μεγάλη ανάγκη ο λαός της Κύπρου να μπορεί να εκτιμήσει ορθά σήμερα ποιες πολιτικές και ποιες συμπεριφορές τον κατέστρεψαν. Να σταθμίσει τις σημερινές κρίσιμες αποφάσεις του.
Αυτών λεχθέντων, φασισμός δεν υπάρχει μόνο με τη φυσική παρουσία ενός Χίτλερ ή ενός Δημητρίου Ιωαννίδη, του γνωστού χουντικού της εισβολής, στενού συνεργάτη του Πολύκαρπου Γιωρκάτζιη που ασκώντας «υψηλή πατριωτική» δράση, μας παρέδωσε χειροπόδαρα στους Τούρκους.
Φασισμός υπάρχει όταν περιορίζονται τα φυσικά δικαιώματα του λαού να γνωρίζει την αλήθεια, φασισμός είναι όταν ένας Ιωαννίδης έχει οπαδούς και συνεργάτες στην Κύπρο, έτοιμους μεταξύ άλλων να μας φιμώσουν και να επιβάλουν την άποψή τους, όπως το 1960 ή το 1970 και όπως άλλοι ομογάλακτοί τους το 2004 χρηματοδοτούμενοι από Developers και επιχειρηματίες.
Νίκος Μεσσαρίτης
Πολίτης
27/06/2009