Μακαριος Δρουσιώτης

Και νά που ένας άνθρωπος τολμά και θέτει τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων. Και ψηλαφεί τις πληγές που άφησαν στο σώμα της Κύπρου ανεύθυνοι κι ανίδεοι και δημοκόποι πολιτικοί, κομματάρχες και κομματαρχίσκοι της πεντάρας, μεγαλοδικηγόροι και μεγαλολογιστές, μεγαλοτραπεζίτες και μεγαλοντιβέλοπερς, όλοι τους μία «συμμορία», με ελάχιστες ατομικές εξαιρέσεις που δεν σώζουν την εικόνα…Πολιτικοί και πολιτικάντηδες…κι ανακαλείς από τον Σεφέρη, «ψυχές μαραγκιασμένες από δημόσιες αμαρτίες / καθένας κι ένα αξίωμα… / ιδιοτέλεια να καρπωθείς το αίμα των άλλων». Πολιτικοί και πολιτικάντηδες…κι αναθυμάσαι τον Καβάφη στο Ας φρόντιζαν, στον Δημάρατο, στον Ιωάννη τον Κατακουζηνό… Πολιτικοί και πολιτικάντηδες, μία συμμορία με μαέστρο –ποιος θα το πίστευε- τον ίδιο τον αρχηγό του κράτους!...

 

Ο συγγραφέας συνθέτει το απίστευτο σκηνικό

της διαχείρισης της κρίσης τόσο από τον Πρόεδρο

όσο και από  το πολιτικό προσωπικό της χώρας

 

Αυτόν που βάλαμε τους ώμους μας και τον ανεβάσαμε στον λόφο, όχι εκείνον του Γολγοθά, τον άλλο, του Καπιτώλιου… Γιατί πιστέψαμε, από την έως τότε δημόσια πολιτεία του, πως ήταν πράγματι «ο καλύτερος μαθητής του Κληρίδη», του πραγματιστή Κληρίδη, πως ήταν ο ηγέτης της λύσης, και, στις δραματικές εκείνες στιγμές του 2013, πως ήταν ο ηγέτης που θα έβγαζε τον τόπο από την κρίση…  Μιλώ για το νέο βιβλίο του Μακάριου Δρουσιώτη, Η Συμμορία, Αλφάδι, 2020, ένα βιβλίο-τόλμημα, που θα λειτουργήσει, ευελπιστώ, σαν βόμβα στα θεμέλια του πολιτικού μας συστήματος, ενός συστήματος σάπιου, βυθισμένου στη διαπλοκή και τη διαφθορά. Είναι το δωδέκατο βιβλίο του Μακάριου Δρουσιώτη, βγαλμένο, όπως όλα τα άλλα, απ’ αυτό που, στις ώριμες δημοκρατίες της Δύσης, καθιερώθηκε, από την εποχή του Watergate, ως investigative journalism, στα καθ’ ημάς, ερευνητική δημοσιογραφία.

 

Πρόκειται για ένα βιβλίο τόλμημα,

που θα λειτουργήσει, ευελπιστώ,

σαν βόμβα στα θεμέλια

του πολιτικού μας συστήματος

 

Υπηρετώντας την αλήθεια

Ο Μακάριος Δρουσιώτης, έχοντας στηρίξει με δημοσιογραφικά του κείμενα την υπόθεση της λύσης το 2004, κι έχοντας βγάλει στην επιφάνεια τα της «περιρρέουσας» του τότε προέδρου Τάσου Παπαδόπουλου με την ερευνητική εργασία του Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα, 2005, βρέθηκε σε κοινή πορεία με τον Νίκο Αναστασιάδη, που, με τη στάση του, είχε αναδειχθεί ως ο ηγέτης της λύσης. Η πολιτική αυτή συμπόρευση, με την εκλογή Αναστασιάδη στην προεδρία το 2013, έφερε τον Μακάριο Δρουσιώτη στο Προεδρικό ως ειδικό συνεργάτη του Προέδρου της Δημοκρατίας. Η θητεία του όμως αυτή τον έφερε αντιμέτωπο με μιαν άλλη πραγματικότητα που δεν μπορούσε πριν να τη φανταστεί, ούτε είχε τρόπο να την προβλέψει. Στις κρίσιμες εκείνες ώρες, που το κράτος που είχε παραδώσει η προεδρία Χριστόφια βρισκόταν στο χείλος οικονομικής κατάρρευσης και αναμέναμε όλοι τον πραγματιστή ηγέτη να πάρει τις δύσκολες αποφάσεις που θα έβγαζαν τον τόπο από την κρίση, ο Μακάριος Δρουσιώτης είδε από μέσα έναν Πρόεδρο βουτηγμένο ώς τον λαιμό στη διαπλοκή με Ρώσους ολιγάρχες και ξένα συμφέροντα και σε όλη την πυραμίδα της πολιτικής ηγεσίας ένα διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα ανίκανο να αντιληφθεί, πόσω μάλλον να διαχειριστεί τις δραματικές συνθήκες των ημερών και τους κινδύνους που απειλούσαν τη χώρα. Ο συγγραφέας αυτού του βιβλίου, ενεργώντας όχι ως υπηρέτης στην αυλή ενός βασιλιά, αλλά ως ελεύθερος δημοσιογράφος ταγμένος να υπηρετεί την αλήθεια, άρχισε να καταγράφει ημερολογιακά τις απίστευτες εμπειρίες που βίωνε από τη θέση του στο Προεδρικό. Χρησιμοποιώντας αυτό το υλικό ως προσωπική μαρτυρία, που επιβεβαιώνεται και ενισχύεται τόσο με περιστατικές μαρτυρίες όσο και με αδιάψευστα ντοκουμέντα, συνθέτει το απίστευτο σκηνικό της διαχείρισης της κρίσης από τον Πρόεδρο, όσο και το πολιτικό προσωπικό της χώρας. Χωρίς να φείδεται κανενός, χωρίς να κάνει εκπτώσεις σε κανέναν. Το βιβλίο είναι διαθέσιμο online στο: www.makarios.eu

 

---

 

Ο ΑΝΑΓΝΏΣΤΗΣ ΤΗΣ «ΣΥΜΜΟΡΊΑΣ»

«Δεν πάει άλλο, φτάνει πια θεατές, πρέπει κάτι να κάνουμε...»

Ο πολίτης που παίρνει στα χέρια του αυτό το βιβλίο μπορεί να αρχίσει να το διαβάζει ως ένας υποψιασμένος πολίτης, έχοντας κατά νουν τα διάσπαρτα κρούσματα διαφθοράς που βγαίνουν κάθε τόσο στην επιφάνεια. Καθώς όμως προχωρεί και μπαίνει στα μαγειρεία του πολιτικού συστήματος, διαβάζοντας πρακτικά κλειστών συνεδριάσεων, κατ’ ιδίαν διαβουλεύσεων, καθώς και παραθέματα συνδιαλέξεων, κι ύστερα όσα «πατριωτικά» ανακοινώνονται στους «ιθαγενείς», νιώθει να βομβαρδίζεται πανταχόθεν από έναν καταιγισμό περιστατικών διαφθοράς και διαπλοκής που προκαλούν ίλιγγο. Τελειώνοντας το βιβλίο, σε οποιοδήποτε σημείο του φάσματος και αν ανήκε, από τον ενεργό πολίτη ως τον οπαδό του ωχαδελφισμού, βγαίνει ένας οργισμένος πολίτης που λέει «δεν πάει άλλο, φτάνει πια θεατές, πρέπει επιτέλους κάτι να κάνουμε…».

 

Του Χρυσόστομου Περικλέους

06/01/2021