Η πνευματική τρομοκρατία του Φιλελεύθερου
Έχω διαβάσει ουκ ολίγα άρθρα του Κώστα Βενιζέλου στα οποία υποβάλλει ότι όποιος διαφωνεί με τη γραμμή του «Φιλελευθέρου» εξυπηρετεί τους Τούρκους. Σήμερα επανέλαβε ξανά τον εαυτό του. «Ούτε ο Μεβλούτ δεν στηρίζει τόσο πολύ το αφήγημά του!», είναι ο τίτλος του άρθρου του.
Εάν θέλουμε να ακριβολογούμε δεν υπάρχει κανένα δημόσιο αφήγημα του Τσαβούσογλου ότι πρότεινε κατάργηση των εγγυήσεων, τουναντίον υπήρξε και διάψευση. Η πρόταση της Τουρκίας πέθανε όταν ο Αναστασιάδης αντιπρότεινε τα δύο κράτη. Δηλαδή τη μισή Κύπρο ως μια απέραντη στρατιωτική βάση. Αυτό είναι σήμερα το αφήγημα του Τσαβούσογλου, τα δύο κράτη, τα οποία δεν έπεσαν ξαφνικά από τον ουρανό. Ο Κώστας Βενιζέλος ξέρει πάρα πολύ καλά ποιος τα έβαλε στο τραπέζι αλλά κάνει την πάπια.
Μόλις εξήγγειλα την κυκλοφορία του βιβλίου μου «Έγκλημα στο Κραν Μοντανά» θυμήθηκαν να δημοσιεύσουν έγγραφα που θα το απαξιώσουν. Και προσπαθούν να μας πείσουν ότι κάνουν διερευνητική δημοσιογραφία και όχι προπαγάνδα. Αν είναι δημοσιογραφία που κάνουν να δημοσιεύσουν ΟΛΑ τα έγγραφα, περιλαμβανομένων και των συναντήσεων του γενικού γραμματέα με τον Αναστασιάδη. Να δημοσιεύσουν και τα πρακτικά του δείπνου όπως τα κατέγραψαν τα Ηνωμένα Έθνη, όχι τη συρραφή του Προεδρικού. Εάν δεν τα έχουν όλα τα έγγραφα τότε να προβληματιστούν γιατί έγιναν φορείς επιλεκτικών διαρροών.
Από που αντλούν αυτό το ηθικό πλεονέκτημα που τους επιτρέπει να ταμπελώνουν όσους διαφωνούν μαζί τους ότι εξυπηρετούν τους Τούρκους; Αυτού του είδους η πνευματική τρομοκρατία δεν μπορεί να συνεχίσει να γίνεται ανεκτή. Διόλου τυχαία δεν είναι η επιλογή μου να ξεκινήσω το βιβλίο μου με τη ρήση του Διονυσίου Σολωμού πως «το έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικόν ότι είναι αληθές». Εάν η Τουρκία ήταν πρόθυμη για κατάργηση των εγγυήσεων και αποχώρηση του στρατού της από την Κύπρο οφείλουμε να το πούμε και να το τεκμηριώσουμε. Κι αν έτσι έχουν τα πράγματα να ζητήσουμε εξηγήσεις. Γιατί έμεινε ο στρατός στην Κύπρο; Γιατί από αποχώρηση του στρατού έχουμε βάση για drones στο Λευκόνοικο και σχέδια για ναυτική βάση στην Καρπασία; Από που προέκυψαν τα δύο κράτη; Γιατί χάνουμε και το Βαρώσι; Γιατί έμειναν ανεκμετάλλευτα τα αποθέματα φυσικού αερίου; Ποιος κέρδισε και ποιος έχασε από τη μη λύση; Τι οικονομικά συμφέροντα – τοπικά και διεθνή – υπηρετήθηκαν; Ποια κράτη ευνοήθηκαν και τι τίμημα πλήρωσε η Κύπρος; Τι ρόλο διαδραμάτισαν τα ΜΜΕ και ποιες ήταν οι πηγές τους;
Στο βιβλίο μου πιστεύω ότι τεκμηριώνω με πληθώρα στοιχείων ότι πράγματι η Τουρκία ήταν πρόθυμη να δεχτεί υπό προϋποθέσεις που θα μπορούσαν να γίνουν αποδεχτές την κατάργηση των εγγυήσεων και την αποχώρηση των στρατευμάτων. Εξηγώ και τους λόγους γιατί έκανε αυτό το άνοιγμα. Όταν κυκλοφορήσει όσοι θέλουν να το διαψεύσουν μπορούν να το επιχειρήσουν, αλλά με στοιχεία όχι με συνθήματα.
Το βιβλίο καταπιάνεται και με το ρόλο των ΜΜΕ στην ποδηγέτηση της κοινής γνώμης και την εξουδετέρωση κάθε κριτικής προσέγγισης δια της πνευματικής τρομοκρατίας. Ένα σχετικό απόσπασμα δημοσιεύεται εδώ.
Μακάριος Δρουσιώτης
16/11/2021