«Έγκλημα στο Κραν Μοντανά», εγχειρίδιο επιλογής υποψηφίου
Κυκλοφόρησε το πολυαναμενόμενο και πολυσυζητημένο νέο βιβλίο του Μακάριου Δρουσιώτη με τίτλο «Έγκλημα στο Κραν Μοντανά». Μετά μάλιστα τη δημοσίευση των πρακτικών των συναντήσεων που έλαβαν χώραν κατά τη διάσκεψη για το Κυπριακό τον Ιούλιο του 2017 στην εφημερίδα «Ο Φιλελεύθερος», το βιβλίο αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον. Μια πρώτη ανάγνωση πραγματικά σοκάρει. Είναι τόσο απίστευτα αυτά που παρατίθενται, που αγγίζουν τα όρια της επιστημονικής φαντασίας. Απαράδεκτες συμπεριφορές, τακτικισμοί, εξαρτήσεις, «καμώματα», παλινωδίες και υπαναχωρήσεις που θυμίζουν καταστροφικές πολιτικές του παρελθόντος που θα θέλαμε να ξεχάσουμε. Αν ακόμα συνυπολογίσεις το γεγονός ότι όλα αυτά αφορούν τους χειρισμούς του εθνικού μας θέματος, τότε το μόνο που απομένει είναι να εύχεσαι όλα αυτά να είναι ψέματα και προϊόν φαντασιώσεων ή εμπάθειας του συγγραφέα.
Από την άλλη, αν, για χάρη συζητήσεως, μόνο ένα μικρό ποσοστό των γεγονότων που καταγράφονται είναι αληθή, τότε απορείς για το ότι δεν έχει ήδη καταρρεύσει το πολιτικό σύστημα. Το τραγικό είναι ότι οι αναφορές δεν είναι μόνο για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, που στο κάτω - κάτω σε έναν χρόνο φτάνει στο τέλος της πολιτικής του καριέρας και για τα πεπραγμένα του θα αποφανθεί η Ιστορία και όχι μόνο.
Στο βιβλίο γίνονται αναφορές σε εν ενεργεία πολιτικούς, οι οποίοι μάλιστα ίσως να είναι υποψήφιοι για την προεδρία της Δημοκρατίας στις εκλογές του 2023. Γενικά το σύνολο αυτών που καταγράφονται συνθέτουν τη μεγαλύτερη εθνική ανεπάρκεια που έχει ποτέ γνωρίσει αυτός ο τόπος. Βέβαια, πάντα υπό την αίρεση ότι αυτά που αναφέρονται είναι πέραν πάσης αμφιβολίας ορθά. Δυστυχώς, όμως, τουλάχιστον μέχρι στιγμής δεν υπήρξαν επίσημες συγκεκριμένες διαψεύσεις, πάρα μόνο γενικότητες και αοριστολογίες. Η στάση που τηρείται από αυτούς που, πάντα κατά το βιβλίο, «εγκλημάτησαν» πριν και κατά τη διάσκεψη στο Κραν Μοντανά, είναι ακατανόητη. Δεν αντιλαμβάνονται ότι στην προκειμένη περίπτωση η σιωπή δεν είναι χρυσός αλλά έμμεση παραδοχή. Είναι καιρός να αντιληφθούμε ότι σε τόσο καίρια ζητήματα, το αόριστο «εγώ εν τζ̌ιαι» δεν μπορεί να αποτελεί απάντηση σε συγκεκριμένες κατηγορίες για εθνικά ατοπήματα.
| Απαράδεκτες συμπεριφορές, τακτικισμοί, εξαρτήσεις, «καμώματα», παλινωδίες και υπαναχωρήσεις που θυμίζουν καταστροφικές πολιτικές του παρελθόντος που θα θέλαμε να ξεχάσουμε |
Πιο συγκεκριμένα, γίνεται εκτενής αναφορά στον νυν υπουργό Εξωτερικών Νίκο Χριστοδουλίδη, ο οποίος μέχρι στιγμής δεν σχολίασε αυτά που του καταλογίζονται, τα οποία δυστυχώς είναι πολλά. Καιο μεγάλο ερώτημα είναι: Πώς είναι δυνατόν να διεκδικήσει την προεδρία της Δημοκρατίας εάν δεν δώσει συγκεκριμένες απαντήσεις και δεν ανατρέψει τις «κατηγορίες»; Σίγουρα υπάρχει το τεκμήριο της αθωότητας, αλλά αυτά που του καταμαρτυρούνται δεν ανατρέπονται με ήξεις αφήξεις τοποθετήσεις, παρά μόνο με τεκμηριωμένες απαντήσεις.
Σε εξαιρετικά δύσκολη θέση θα πρέπει να βρίσκεται και ο πρόεδρος του κυβερνώντος κόμματος. Πώς είναι δυνατόν ο Αβέρωφ Νεοφύτου να στηρίζει πλήρως τις θέσεις και πολιτικές της δικής μας πλευράς όταν αιωρούνται όλα αυτά τα πρωτόγνωρα για την πολιτική ζωή αυτού του τόπου; Είναι επιεικώς αφελές να νομίζει ότι επειδή μίλησε για «Τσουνάμι» αρνητικών εξελίξεων και διοργάνωσε και μια ημερίδα για τη Διζωνική Δικοινοτική ομοσπονδία, επιτέλεσε το καθήκον του. Μήπως θα πρέπει να διερωτηθεί για το ότι το «Τσουνάμι» που μας κτύπησε, το οποίο πολύ ορθά προέβλεψε, είναι αποτέλεσμα των απαράδεκτων χειρισμών όπως καταγράφονται στο βιβλίο; Μήπως ήρθε η ώρα να απολογηθεί για τη στήριξη που παρέχει στην κυβέρνηση για τους χειρισμούς της αναφορικά με το εθνικό θέμα; Μήπως ήρθε η ώρα να αντιληφθεί ότι μόνο με αιχμές, μισόλογα και λεκτικές αλχημείες δεν επανενώνονται πατρίδες; Πώς μπορεί να πολιτεύεται ως πρόεδρος της μεγάλης παράταξης τη στιγμή που όλα αυτά, που βλέπουν τώρα για πρώτη φορά το φως της δημοσιότητας, καταστρατηγούν πρώτιστα τον ιδρυτικό στόχο του κόμματός του; Πώς μπορεί να μιλά για Κληριδική σχολή σκέψης τη στιγμή που στηρίζει πρακτικές εκ διαμέτρου αντίθετες με τις παρακαταθήκες του ιστορικού ηγέτη της παράταξης;
Απαντήσεις θα πρέπει να δώσουν και οι αξιωματούχοι, υπουργοί, «σύμβουλοι παρασύμβουλοι», «Γραμματείς και Φαρισαίοι», οι οποίοι ήσαν δίπλα στην ηγεσία μας κατά την επίμαχη περίοδο. Η δικαιολογία ότι εμείς δεν τα γνωρίζαμε, είναι παιδαριώδης. Ένας πολιτικός ή αξιωματούχος του κράτους δεν ελέγχεται μόνο για αυτά που γνώριζε, αλλά και για αυτά που εκ της θέσεώς του θα έπρεπε να γνωρίζει. Σε εθνικά θέματα, το να διαφωνείς και να αρκείσαι σε κουτσομπολιά σε διαδρόμους και πολιτικά σαλόνια είναι εξίσου μεμπτό. Δικαιολογημένα θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι γνώριζαν, αλλά, για να διαφυλάξουν την καρέκλα τους, σφύριζαν αδιάφορα. Ακόμα το επιχείρημα, ότι παρέμειναν για να αλλάξουν την κατάσταση, αποτελεί φαυλατολογία. Όλοι κρίνονται εκ του αποτελέσματος, και δυστυχώς για αυτούς δεν πέτυχαν καμίαν αλλαγή.
Στο βιβλίο παρατίθενται και απόψεις του συγγραφέα με τις οποίες μπορεί κάποιος να συμφωνήσει ή να διαφωνήσει. Κάθε άποψη είναι σεβαστή. Το ζητούμενο όμως είναι η τοποθέτηση των εμπλεκομένων στα συγκεκριμένα γεγονότα που καταγράφονται. Το «ουδέν σχόλιον» δεν αποτελεί απάντηση και δεν απαξιώνει τον συγγραφέα αλλά τον πολίτη, ο οποίος, όχι μόνο δικαιούται, αλλά υποχρεούται να γνωρίζει, με την κάθε λεπτομέρεια, το τι διεμείφθη στο ελβετικό θέρετρο, που είχε ως επακόλουθο να βρεθούμε, όσο ποτέ άλλοτε, προ της οριστικής διχοτόμησης.
Σε δεκατρείς μήνες θα κληθούμε να επιλέξουμε τον ηγέτη ο οποίος θα κληθεί να αναλάβει στους ώμους του τις τύχες αυτής της δύσμοιρης πατρίδας. Τουλάχιστον για αυτούς, που το πρώτιστο κριτήριο επιλογής είναι το εθνικό θέμα και ανεξάρτητα πια μορφή λύσης στηρίζουν, το «Έγκλημα στο Κραν Μοντανά» θα πρέπει να αποτελέσει εγχειρίδιο επιλογής υποψηφίου, γιατί μέσα από τις σελίδες του βιβλίου θα μπορέσει να αποκρυσταλλώσει άποψη για τους υπεύθυνους, συνυπεύθυνους, συνεργούς και παθητικούς παρατηρητές της τραγικότερης ίσως πτυχής του εθνικού μας ζητήματος.
Θεόδωρος Θεοδώρου
Πολίτης
25/12/2021