Η κηλίδα
Τον Οκτώβριο του 2018, δημοσίευμα της εφημερίδας «Πολίτης» παρουσίαζε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να συζητάει στο παρασκήνιο το ενδεχόμενο λύσης δύο κρατών. Όπως σημείωνε τότε ο Διονύσης Διονυσίου «ήγειρε την ιδέα για ένα σχέδιο Β΄ για λύση δύο κρατών έναντι επιστροφής εδαφών» και στον Μεβλούτ Τσαβούσογλου, αλλά και σε στενούς του συνεργάτες, παραθέτοντας λεπτομέρειες και διαλόγους.
Είχε, ωστόσο, προηγηθεί αναφορά σε άρθρο γνώμης του Ανδρέα Παράσχου στην «Καθημερινή» περί ξένου συναδέλφου, που επικαλούμενος πηγή του στην Άγκυρα, τον πληροφορούσε ότι και ο Πρόεδρος Αναστασιάδης βολιδοσκοπούσε για λύση δύο κρατών. Στο ίδιο πλαίσιο ο Απόστολος Ζουπανιώτης αποκάλυπτε πως ο Πρόεδρος «έχει αναπτύξει ‘εμπιστευτικά’ σε τουλάχιστον χίλιους ανθρώπους, την άποψή του ότι ίσως είναι προτιμότερο για τα συμφέροντα του κυπριακού ελληνισμού ένα βελούδινο διαζύγιο (είτε ως διχοτόμηση είτε ως χαλαρή συνομοσπονδία)», ενώ παράλληλα ο Κώστας Βενιζέλος στον «Φιλελεύθερο» αποκάλυπτε βολιδοσκοπήσεις για συνομοσπονδία.
Και ενώ στις αποκαλύψεις για τα χρυσά διαβατήρια έβλεπαν αμέσως τουρκικό δάκτυλο και κατήγγειλαν στοχοποίηση της Κύπρου για τους «καλά γνωστούς λόγους», στην περίπτωση των βολιδοσκοπήσεων πλήρης σιωπή. Η κοινή γνώμη παρακολουθούσε αποσβολωμένη τις αποκαλύψεις, όμως καμία ανάγκη λογοδοσίας ή εξηγήσεων δεν άγγιζε το Προεδρικό. Μία απόλυτη σιωπή επικρατούσε ως απάντηση στις φημολογίες λύσης δύο κρατών. Μιλάμε όμως για δημοσιεύματα που στην ουσία παρουσιάζουν τον αρχηγό ενός κράτους να διαπράττει εθνική προδοσία. Και γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο κάποιος θα ανέμενε είτε να διαψεύσει κατηγορηματικά, είτε να κινηθεί νομικά. Αν όχι για να διασώσει το δικό του όνομα, τότε για να διατηρήσει διεθνώς την προσδοκία ότι η δική μας πλευρά εξακολουθεί να εργάζεται για μια δίκαιη λύση στο Κυπριακό. Οι καλοπροαίρετοι επέμεναν τότε πως ο Πρόεδρος δεν θα μπορούσε να φιμώσει τον Τύπο. Οι καχύποπτοι όμως εκτιμούσαν πως η σιωπή συνδεόταν με την ανησυχία αποκαλύψεων ηχογραφημένων συνομιλιών από την Άγκυρα.
Εκκωφαντική σιωπή ακολούθησε την κυκλοφορία των τριών βιβλίων του άλλοτε στενού συνεργάτη του Προέδρου και αυτόπτη μάρτυρα Μακάριου Δρουσιώτη. Βιβλία που πουλούσαν χιλιάδες αντίτυπα και συζητούνταν παντού, καθώς παρουσίαζαν το κράτος να διοικείται από μια συμμορία. Μία συμμορία που φρόντισε ώστε μια μικρή ομάδα να πλουτίσει πουλώντας στην ουσία πατρίδα. Για όλο αυτό, το Προεδρικό αρνείτο πεισματικά να τοποθετηθεί. Και κυρίως να ερωτηθεί. Οι υπόλοιποι εμπλεκόμενοι μασούσαν τα λόγια τους και η Γενική Εισαγγελία φοβήθηκε να κάνει το αυτονόητο: μία αυτεπάγγελτη έρευνα.
Μόνο όταν ο Ανδρέας Μαυρογιάννης έβαλε στην ατζέντα του προεκλογικού τα βιβλία Δρουσιώτη, μόνο όταν η Αρχή Πάταξης κατά της Διαφθοράς μας προετοίμασε ότι λόγω φόρτου δουλειάς δεν ξέρει πότε και με ποιο τρόπο θα ασχοληθεί με το θέμα, ο Πρόεδρος αποφάσισε να αντιδράσει. Μόνο τότε ζήτησε από την αρχή να ελέγξει «αυτεπάγγελτα (!) και κατά προτεραιότητα» τους ισχυρισμούς Δρουσιώτη εναντίον του. «Δεν είναι δυνατόν ο οποιοσδήποτε να προβάλλει ισχυρισμούς που εμφανίζουν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ως εμπλεκόμενο σε πράξεις διαφθοράς ή ακόμα και ποινικά κολάσιμες και να μην εξετάζεται το θέμα από τις καθ’ ύλην αρμόδιες Αρχές» έλεγε θιγμένος.
Στο διά ταύτα λοιπόν: Από όλη αυτή την κοροϊδία που στωικά υπομένουμε τόσο καιρό, αποκαλύπτεται κάτι πολύ πιο επικίνδυνο από αυτό τον δημόσιο εμπαιγμό. Καλλιεργείται κάτι πολύ πιο επικίνδυνο για την ίδια την κοινωνία. Η πλήρης απαξίωση στους θεσμούς, στην ελπίδα ότι θα υπάρξει λογοδοσία αλλά κυρίως στην ελπίδα απόδοσης ευθυνών. Όποιο λοιπόν κι αν είναι το αποτέλεσμα της «αυτεπάγγελτης και κατά προτεραιότητα» έρευνας που απαίτησε από την Αρχή κατά της Διαφθοράς, ο Πρόεδρος όποια κι αν είναι τελικά η αντίδραση της Γενικής Εισαγγελίας μία κηλίδα θα ακολουθεί πάντα τη διακυβέρνησή του. Αυτή της φημολογίας ότι συζήτησε λύση δύο κρατών. Ότι βολιδοσκόπησε για άλλη μορφή λύσης. Ότι επί της διακυβέρνησής του και με δικούς του κακούς χειρισμούς οδήγησε τον τόπο ένα βήμα πριν από τη διχοτόμηση. Και το τρομακτικό είναι πως γι’ αυτές τις φημολογίες δεν ένιωσε την ανάγκη να κινήσει αγωγή. Ούτε βεβαίως να τις διαψεύσει θιγόμενος.
Μαρίνα Οικονομίδου
Καθημερινή
04/12/2022