• Παρασκευή 22 Νοεμβρίου 2024

Ντοκιματέρ | Δημοσιεύματα (Π.Α)

Διάλογος για την «Περιρρέουσα Ατμόσφαιρα»

Ο Μ. Ιγνατίου απαντά στον Σταύρο Τομπάζο

Θα ήθελα, εάν είναι εφικτό, να φιλοξενήσετε την απάντησή μου στο λιβελλογράφημα που έγραψε εναντίον μου ο υιός του αρχηγού της αμαρτωλής κυπριακής Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (ΚΥΠ) κ. Σταύρος Τομπάζος.

Προτού τοποθετηθώ επί των ψεύτικων κατηγοριών που εκτοξεύει εναντίον μου ο κ. Τομπάζος, πρέπει να σας πω ότι ο κ. Μακάριος Δρουσιώτης, που κατασκεύασε το περίφημο documentary στο οποίο αναφέρεται ο υιός του αρχηγού της κυπριακής ΚΥΠ, αρνείται μέχρι και σήμερα να συμπεριλάβει σ' αυτό τις παρατηρήσεις μου. Μάλιστα, όταν είχαμε συναντηθεί στη Λευκωσία, ενώπιον του συναδέλφου Διονύση Διονυσίου, ο κ. Δρουσιώτης συμφώνησε ότι θα έπρεπε να είχε συμπεριλάβει την απάντησή μου. Είχε δε πει πως, εάν του αποδείκνυα πως "δεν έχουν τα πράγματα όπως τα παρουσιάζει", θα προχωρούσε και στην απόσυρση του documentary του. Του είχα απαντήσει πως δεν στόχευα στην απόσυρση, απλά ζητούσα να συμπεριλάβει τη θέση μου επί των κατηγοριών. Αυτό μόνο επιθυμώ, παρά το γεγονός ότι όλες οι αναφορές του για μένα είναι ψεύτικες. Ζητώ, λοιπόν, να υπάρχει στο documentary η θέση μου. Είναι δικαίωμα μου. Και πάνω απ' όλα, είναι υποχρέωσή του.

 

Είμαι βέβαιος πως θα είχε ισχυροποιηθεί το documentary του, αφού πιστεύω πως πριν από το δημοψήφισμα της 24ης Απριλίου 2004 έγιναν αίσχη στην πατρίδα μου, για τα οποία ευθύνονται οι σκληροί των διαφόρων παρατάξεων. Προφανώς, η θέση αυτή, την οποία έχω τεκμηριώσει, δεν εξυπηρετεί αυτούς που πλήρωσαν για την κατασκευή του, ούτε τον τρόπο με τον οποίο κατασκευάστηκε το documentary, το οποίο αποτελεί μία συκοφαντική και απαράδεκτη προσπάθεια επαγγελματικής υπονόμευσης και εξόντωσής μου. Πρόκειται για ένα συγκεκριμένο σχέδιο να πληγούν δημοσιογράφοι, οι οποίοι, |χωρίς| οικονομική υποστήριξη από το εξωτερικό, έκαναν απλώς τη δουλειά τους. Κάποιοι, ανάμεσά τους και εγώ, υποστηρίξαμε με σθένος την προσπάθεια των Ηνωμένων Εθνών, επειδή πιστεύαμε ότι ήταν η πιο φιλόδοξη και η πιο γνήσια που έγινε ποτέ. Προσωπικά, απογοητεύθηκα με το τελικό αποτέλεσμα της διαιτησίας, το οποίο πιστεύω πως ήταν κακό.

 

Η πρόθεση του κ. Δρουσιώτη είναι εντελώς διαφορετική από αυτή που ευαγγελίζεται στο documentary του. Είναι η ενοχοποίηση δημοσιογράφων --και μιλώ μόνο για τον εαυτό μου-- που αρνήθηκαν να ακολουθήσουν τις διάφορες κυπριακές παρατάξεις και, στη συγκεκριμένη περίπτωση, την δική του πολιτική ομάδα. Και σίγουρα είναι αφέλεια να πιστεύει κανείς ότι το σχέδιο Ανάν κρίθηκε από τις δικές μου ανταποκρίσεις.

 

Προτού αναφερθώ στην ουσία των κατηγοριών του, όπως τις περιγράφει ο συνήγορός του κ. Τομπάζος, να μου επιτρέψετε να κάνω μία παρατήρηση για το θέμα των "χρηματοδοτήσεων". Πιστεύω πως δεν πρόκειται να κλείσει με αυτό το μονόπλευρο documentary, όπως ήταν ο στόχος του κ. Δρουσιώτη και αυτών από το εξωτερικό που τον ενίσχυσαν οικονομικά. Αντίθετα, το άνοιξε. Εδώ και μερικούς μήνες, μαζί με συναδέλφους δημοσιογράφους και εκπροσώπους του ακαδημαϊκού κόσμου, ερευνούμε το περίφημο αυτό ζήτημα, που δίχασε τον λαό της Κύπρου. Μελετούμε έγγραφα, συμβόλαια, αποδείξεις.

 

Αναζητούμε την απάντηση στα ερωτήματα που βασανίζουν όλους μας. Ερωτώ:

- "Εξαγοράστηκαν" Κύπριοι πολίτες για να υποστηρίξουν το "ναι"

- Και αν "εξαγοράστηκαν", από ποιους;

- Και ποια ήταν η συμμετοχή των Ηνωμένων Εθνών, του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και του ελληνικού υπουργείου των Εξωτερικών σ' αυτήν την "εξαγορά"

 

Πρέπει να ομολογήσω ότι τα πρώτα αποτελέσματα της έρευνας μού προκάλεσαν θλίψη. Θα μπορούσα να σας πω ότι μου προκάλεσαν και ντροπή.

Πιστεύω, λοιπόν, ότι το θέμα των "χρηματοδοτήσεων" πρέπει να το αντιμετωπίσουν στην Κύπρο με σοβαρότητα και όχι με τον επιπόλαιο και μονόπλευρο τρόπο που το αντιμετώπισε ο κ. Δρουσιώτης. Προσωπικά έχω δεσμευτεί πως, εάν αναλάβει την διερεύνηση του θέματος διακομματική επιτροπή της κυπριακής Βουλής, θα παραδώσω όλα τα έγγραφα που θα αποκαλύψει η έρευνά μας.

 

Ο κ. Δρουσιώτης, πέραν του ότι δεν ζήτησε καν την γνώμη μου, όπως είναι υποχρεωμένος από τους στοιχειώδεις κανόνες δεοντολογίας, αρνείται, όπως σας είπα και πιο πάνω, να περιλάβει και τις παρατηρήσεις μου. Και είναι υποχρέωσή του. Και η εφημερίδα σας, προτού δημοσιεύσει το λιβελογράφημα του κ. Τομπάζου, θα έπρεπε να απαιτήσει την τοποθέτησή μου.

 

Ο κατασκευαστής του documentary και ο κ. Τομπάζος αναφέρονται στην ανταπόκρισή μου για τις δηλώσεις του τότε εκπροσώπου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Ρίτσαρντ Μπάουτσερ, καταλήγοντας σε συμπεράσματα τα οποία είναι πέρα για πέρα λανθασμένα. Ο κ. Μπάουτσερ είχε ενημερωθεί εκ των προτέρων ότι θα δεχόταν ερωτήσεις για το συγκεκριμένο θέμα. Και ήταν προετοιμασμένος για να απαντήσει, όπως και έπραξε.

 

Σας ερωτώ:

- Δεν ήταν υποχρέωση του κ. Δρουσιώτη να επικοινωνήσει με τον κ. Μπάουτσερ και να συμπεριλάβει την απάντηση του εκπροσώπου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ στο documentary του;

- Δεν ήταν υποχρέωση του κ. Δρουσιώτη να ζητήσει από τον εκπρόσωπο του αμερικανικού υπουργείου των Εξωτερικών να διαψεύσει αυτά που μετέδωσα;

- Γιατί δεν το έπραξε; Αν το είχε πράξει, όπως είχε υποχρέωση, ίσως να μην χρειαζόταν η απάντησή μου.

- Η μήπως ζήτησε διάψευση και δεν τον εξυπηρετούσε η απάντηση των Αμερικανών;

 

Εγώ μπορώ να αποδείξω ότι όσα μετέδωσα ήταν η αλήθεια και μόνο η αλήθεια. Υπήρχε ενημέρωση από τότε για όλες τις λεπτομέρειες της υπόθεσης, και αναφέρομαι στο θέμα των "ενισχύσεων" από ξένες κυβερνήσεις, όχι από την UNOPS και τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών. Στην ανταπόκρισή μου αναφέρομαι σε πληροφορίες για κατάλογο ατόμων που δέχθηκαν οικονομική ενίσχυση από την Ουάσιγκτον --και όχι από τον ΟΗΕ. Η ενίσχυση από την UNOPS είναι ένα θέμα από μόνο του, ιδιαίτερα όταν στην τελική φάση φαίνεται ότι χρηματοδοτούσε, εκτός από οργανώσεις, και άτομα. Πόσο μάλλον εάν η οικονομική ενίσχυση είχε πηγή την Ουάσιγκτον, αλλά, δυστυχώς, και την Αθήνα.

 

Ο κ. Δρουσιώτης ισχυρίζεται ότι οι πληροφορίες που μετέδωσα είναι παντελώς αναληθείς και δεν τεκμηριώθηκαν ποτέ. Η απάντησή μου είναι ότι οι πληροφορίες που μετέδωσα ήταν απόλυτα σωστές και δεν έχουν διαψευστεί ποτέ και από κανέναν. Και ούτε πρόκειται να διαψευστούν, διότι και εγώ και άλλοι συνάδελφοί μου είδαμε με τα μάτια μας τα ενοχοποιητικά έγγραφα.

Μάλιστα, πρέπει να σας ενημερώσω ότι δεν έχω κληθεί ούτε μία φορά από κανέναν αξιωματούχο του Στέιτ Ντιπάρτμεντ ή των Ηνωμένων Εθνών για να "διορθωθούν" οι ανταποκρίσεις μου, ούτε έχω δεχθεί οποιαδήποτε παρατήρηση ή παράπονο ότι παραπληροφορώ την κοινή γνώμη της Ελλάδας και της Κύπρου. Όλα όσα μετάδωσα για το Κυπριακό, από τον Νοέμβριο του 1999 μέχρι και τον Απρίλιο του 2004, που ολοκληρώθηκε η προσπάθεια του κ. Αλβάρο ντε Σότο, έχουν επιβεβαιωθεί από τους αρμόδιους αξιωματούχους και από τα γεγονότα. Οι μόνες διαψεύσεις που έχω δεχθεί ήταν από τον πρόεδρο Τάσσο Παπαδόπουλο αλλά, όπως θα σας ομολογήσει και ο κ. Δρουσιώτης, μέσα σε ώρες επιβεβαιώθηκε το περιεχόμενο των ανταποκρίσεών μου από τους εκπροσώπους του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και των Ηνωμένων Εθνών, αλλά και από τα γεγονότα.

 

Σε ένα σημείο του documentary, ο κατασκευαστής του αναφέρει ότι ο αναπληρωτής εκπρόσωπος Άνταμ Έρελι διέψευσε όσα μεταδόθηκαν περί παραδοχής των ΗΠΑ ότι είχαν χρηματοδοτήσει Κύπριους πολίτες. Πρόκειται για δημοσιογραφική απάτη. Ο κ. Έρελι απαντούσε σε ερώτηση που αφορούσε εμένα --στην ερώτηση αναφέρομαι ονομαστικά-- επειδή εκείνο το διάστημα είχα δεχθεί επιθέσεις από τις δύο παρατάξεις της Κύπρου, που φαίνεται πως διαφωνούν στα πάντα, αλλά συμφωνούν σε ό,τι αφορά την δημοσιογραφική μου εργασία, η οποία |δεν| τις εξυπηρετεί.

 

Κλείνοντας, θα ήθελα να σας ενημερώσω ότι η Επιτροπή Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας της Κύπρου έχει επιληφθεί του θέματος, ύστερα από καταγγελία μου. Σας ευχαριστώ που δημοσιεύσατε την επιστολή μου. Θα προτιμούσα, βέβαια, να είχε δημοσιευθεί ταυτόχρονα με το λιβελογράφημα του κ. Τομπάζου, γιατί πιστεύω ότι σ' αυτή τη χώρα, με τη μεγάλη ιστορία και παράδοση, πρέπει να ισχύει και στις μέρες μας το "μηδενί δίκην δικάσεις, πριν αμφί μύθον ακούσεις"...



Δημοσιεύματα

Μιχάλης Ιγνατίου - εφημερίδα Αυγή

02/04/2006