Μακαριος Δρουσιώτης

Ο Χρήστος Στυλιανίδης πιστεύει πως αυτό το καλοκαίρι δεν πρέπει να πάμε διακοπές, αλλά να κάτσουμε να προετοιμαστούμε για τους δύσκολους μήνες που έρχονται. Αν είναι σωστές οι εκτιμήσεις του, ο ύπνος μας θα πρέπει να είναι ανήσυχος. Καθώς, όπως εκτιμά, η στασιμότητα στο Κυπριακό και τα προβλήματα στην οικονομία για πρώτη φορά συνδυάζονται μεταξύ τους, δημιουργώντας ένα εκρηκτικό μείγμα που μπορεί να λειτουργήσει σαν ντόμινο και να οδηγήσει στην κατάρρευση των πάντων.

 

Η θέση του Χρήστου Στυλιανίδη είναι να μην αφήσουμε τις εξελίξεις να μας παρασύρουν, αλλά να τις καθοδηγήσουμε εμείς, προτείνοντας πολυμερή διάσκεψη με τη συμμετοχή της ΕΕ για να λύσουμε το πρόβλημά μας. Σήμερα, με τον τρόπο που διαχειριζόμαστε την κατάσταση, η διαμορφωμένη άποψη στην Ευρώπη είναι ότι η Τουρκία θέλει λύση κι ότι εμείς καλοκάτσαμε στις δάφνες της ένταξης στην ΕΕ...

 

Όλο και περισσότερος κόσμος χάνει την ελπίδα του για λύση του Κυπριακού. Μήπως πρέπει να το χωνέψουμε ότι πάμε σε ναυάγιο;

 

- Είναι γεγονός ότι το ναυάγιο θεωρείται το πιο πιθανό σενάριο. Όμως, δυστυχώς, δεν έχει αναλυθεί σε βάθος τι σημαίνει ναυάγιο στο τέλος του 2010, με μια Τουρκία τόσο πολύ αναβαθμισμένη. Μια χώρα με τη 16η μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου, που δεν την άγγιξε η οικονομική κρίση, είναι μέλος των G20, διαμεσολαβητής σε όλα τα θέματα της Μέσης Ανατολής και εσχάτως ηγέτιδα δύναμη του μουσουλμανικού κόσμου.

 

Κάποιος θα σας πει πως αυτός είναι ο λόγος που δεν λύεται το Κυπριακό. Η Τουρκία είναι τόσο ισχυρή, που δεν νοιάζεται.

 

- Αυτές είναι απλοϊκές αναλύσεις που δεν συνάδουν με τα πραγματικά δεδομένα. Η Κύπρος είναι ένα μικρό, αλλά ενοχλητικό πρόβλημα για την Τουρκία. Όπως μου είπε χαρακτηριστικά ο αρχηγός της τουρκικής αποστολής στον ΟΑΣΕ, "η Κύπρος για μας είναι πετραδάκι στο παπούτσι μας που πρέπει να βγει".

 

Εσείς πιστεύετε ότι η Τουρκία θέλει να λύσει το πρόβλημα; Επειδή όλος ο κόσμος στην Κύπρος λέγει το αντίθετο.

 

- Η Τουρκία δε θεωρεί το Κυπριακό μείζον πρόβλημα για τη διαμόρφωση της νέας στρατηγικής της, αλλά θέλει να ξεμπερδεύει με αυτό. Προτιμά τη λύση, αλλά θα είναι κερδισμένη και με την ταϊβανοποίηση. Το αν θέλει λύση, δεν έχει τόση σημασία τι λέμε εμείς στην Κύπρο, αλλά τι εκτιμά ο έξω κόσμος, ο οποίος στο τέλος θα αποδώσει τις ευθύνες αν υπάρξει ναυάγιο στις συνομιλίες. Το κλίμα διεθνώς, ακόμα και στον ευρωπαϊκό χώρο, είναι σαφέστατα εναντίον μας. Ακόμα και παραδοσιακά φίλιες χώρες θεωρούν ότι εμείς έχουμε την ευθύνη που δεν λύνεται το Κυπριακό.

 

Πού και πότε το έχετε εισπράξει αυτό το κλίμα;

 

- Σε όλες μας τις επαφές στο εξωτερικό. Το εισέπραξα και τελευταίως όταν ήμουν στις Βρυξέλλες, συζητώντας για την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης. Η διαμορφωμένη άποψη που υπάρχει στην Ευρώπη είναι ότι οι Τ/Κ και η Τουρκία θέλουν λύση και η ε/κ πλευρά, "πατώντας" πάνω στην συμμετοχή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση, κωλυσιεργεί.

 

Επειδή εδώ θεωρούμε πως πείθουμε τον έξω κόσμο για τις προθέσεις μας.

 

- Αν το πιστεύουμε αυτό, ζούμε σε πλάνη. Η πραγματική εικόνα είναι αυτή που σας περιέγραψα. Κι αν δεν μπορούμε να το κατανοήσουμε, αυτό σημαίνει ότι δεν έχουμε σωστή ανάλυση της ευρωπαϊκής και διεθνούς πραγματικότητας.

 

Γι' αυτό βρίσκει υποστήριξη ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών στη θέση του ότι πρέπει να τελειώνει το Κυπριακό το 2010;

 

- Σαφέστατα. Ας μην γελιόμαστε, το τελευταίο ψήφισμα για την ανανέωση της θητείας της ΟΥΝΦΙΚΥΠ περιέχει λογική χρονοδιαγραμμάτων. Η αναφορά που καλωσορίζει την πρόθεση του ΓΓ να υποβάλει έκθεση τον Νοέμβριο, υιοθετεί την πρόθεση του Μπαν Γκι-μουν να είναι ο μήνας αυτός ένα χρονοδιάγραμμα, με τη λήξη του οποίου θα αποδώσει ευθύνες.

 

Τι αναμένετε να γίνει από τώρα μέχρι το Νοέμβριο;

 

- Θα δοθούν ακόμα τρεις- τέσσερις μήνες στις διαπραγματεύσεις Χριστόφια - Έρογλου. Αν δεν υπάρξει ικανοποιητικό έδαφος για τελικές διευθετήσεις, θα προταθεί μια μορφή πολυμερούς διάσκεψης, η οποία θα έχει την ευρύτατη στήριξη του ΟΗΕ και της ΕΕ. Η τ/κ πλευρά και η Τουρκία θα σπεύσουν αμέσως να συμφωνήσουν, και αν εμείς δεν αποδεχτούμε αυτή τη διαδικασία, η ευθύνη θα επιρριφθεί κατά τρόπο απόλυτο στην πλευρά μας. Γιατί να αφήσουμε το δίλημμα να φτάσει ώς εκεί; Μήπως πρέπει εμείς να σκεφτούμε και να συζητήσουμε τη μορφή της διάσκεψης το συντομότερο δυνατό και να υποβάλουμε τις δικές μας εισηγήσεις;

 

Αναφέρεστε στην πρόταση του ΔΗΣΥ για διεύρυνση των συνομιλιών με τη συμμετοχή της Τουρκίας;

 

- Μιλούμε για μια μορφή πολυμερούς διάσκεψης, την οποία θα προτείνουμε εμείς. Να διαμορφώσουμε από τώρα δυνατότητα συμμαχιών με άλλες δυνάμεις, για να δημιουργηθεί η σωστή μορφή πολυμερούς διάσκεψης με τη συμμετοχή και της ΕΕ. Γιατί πάντα να τρέχουμε να διαχειριστούμε τις εξελίξεις όπως τις σχεδιάζουν άλλοι και να μην παράγουμε εμείς ιδέες και να καθοδηγούμε αντί να καθοδηγούμαστε από τις εξελίξεις;

 

Υπάρχει και το ζήτημα του κανονισμού για το Εμπόριο. Πού βρίσκεται;

 

- Επιχειρήσαμε να πάρουμε το θέμα του απευθείας εμπορίου στην επιτροπή Νομικών του Ευρωκοινοβουλίου. Εξασφαλίσαμε μια γνωμάτευση, θετική για μας, όμως το θέμα παρέμεινε στη Διάσκεψη των Προέδρων. Ο κανονισμός είναι εκεί ως δαμόκλειος σπάθη, ακριβώς για να συνδεθεί με τα χρονοδιαγράμματα των Ηνωμένων Εθνών. Εν ολίγοις, αν δεν υπάρξει λύση το 2010, θα κινηθούν ξανά οι διαδικασίες για το απευθείας εμπόριο. Κι αν η ευθύνη για το αδιέξοδο χρεωθεί κατά κύριο λόγο στη δική μας πλευρά, δεν θα έχουμε απλώς κάποια πλοία να σαλπάρουν από το λιμάνι της Αμμοχώστου μεταφέροντας τ/κ προϊόντα, κάτι που γίνεται και σήμερα. Ο κανονισμός, αν εγκριθεί, θα εκπέμψει ένα σημαντικό συμβολισμό, θα είναι μια ρωγμή στο τείχος της μη αναγνώρισης των κατεχομένων, με τεράστιες παρενέργειες για το μέλλον.

 

Τι θα συμβεί, δηλαδή, που θα είναι τόσο τραγικό;

 

- Η εικόνα μιας αναγνώρισης οντότητας δεν θα έχει μόνο τη λογική μιας δυναμικής οικονομίας τύπου Ταϊβάν. Θα στηθεί εδώ δίπλα μας ένας φορολογικός παράδεισος με ξένες και τουρκικές τράπεζες, ο οποίος θα έχει εικόνα Ευρώπης, χωρίς υποχρεώσεις Ευρώπης. Αντιλαμβανόμαστε πόσο ανταγωνιστικό θα είναι αυτό το μόρφωμα σε σχέση με τη δική μας θέση ως χρηματοπιστωτικό κέντρο και το γεγονός ότι οι υπηρεσίες είναι αυτή τη στιγμή η βάση της σημερινής οικονομικής μας βιωσιμότητας;

 

Θεωρείτε ότι απειλείται η οικονομία μας;

 

- Ασφαλώς και θα απειληθεί. Ένα μεγάλο μέρος των 17 δις που βρίσκονται σήμερα στις δικές μας τράπεζες είναι ξένα κεφάλαια, κυρίως ρωσικά. Ο λόγος που έρχονται τα ρωσικά κεφάλαια στην Κύπρο είναι οι φορολογικές διευκολύνσεις. Όταν τα κατεχόμενα αποκτήσουν αναγνωρισμένη οντότητα με την ευλογία και της ΕΕ, μέρος των κεφαλαίων αυτών θα μεταφερθεί στα κατεχόμενα μέσω των τουρκικών τραπεζών, διότι αυτό θα επιβάλλει το οικονομικό τους συμφέρον.

 

Εσείς δεν πιστεύετε στη ρωσική αλληλεγγύη και στις θέσεις αρχής της φίλης χώρας;

 

- Η αφέλεια που διέπει την κυπριακή αντίληψη, ειδικά την πολιτική ελίτ, ότι οι Ρώσοι ή οι Κινέζοι είναι οι μόνοι που επιμένουν σε θέματα αρχής, δεν είναι μόνο ασύγγνωστη αφέλεια, είναι επικίνδυνη ανεπάρκεια. Η κατάσταση είναι τραγικά οριακή για να την αντιμετωπίζουμε με τόση αφέλεια.

 

Κάποιοι θα πουν ότι ο Στυλιανίδης κινδυνολογεί, όπως έπραξε και το 2004, που έλεγε ότι θα γίνει σεισμός και καταποντισμός. Τίποτα δεν έγινε. Τι τους απαντάτε;

 

- Δεν θυμάμαι να χρησιμοποίησα τέτοια ορολογία. Πάντα η θέση μου ήταν διττή: προβάλλω τα οφέλη από τη λύση και επισημαίνω τους κινδύνους από τη μη λύση. Τώρα, μιας και ζούμε σε μέρες Μουντιάλ, ας μου επιτραπεί η ποδοσφαιρική ορολογία στην απάντησή μου: Η διαφορά του 2004 με σήμερα είναι ότι τότε το παιχνίδι ακόμα παιζόταν. Τώρα έχουμε μπει στην παράταση. Αλλά, δυστυχώς, δεν θα μας επιτρέψουν να πάμε στα πέναλτι. Διότι, δεν θα είναι ισοπαλία το παιχνίδι. Θα είναι απόδοση απόλυτης ευθύνης στη δική μας πλευρά για το αδιέξοδο.

 

Γιατί είστε τόσο βέβαιος;

 

- Διότι αυτό είναι το κλίμα σήμερα στην Ευρώπη. Ότι η Τουρκία θέλει λύση κι εμείς αναπαυθήκαμε με την ένταξη στην ΕΕ. Από την εμπειρία μου στον ΟΑΣΕ, αλλά και σε άλλα ευρωπαϊκά φόρα, δεν υπάρχει συζήτηση σήμερα σε οποιοδήποτε επίπεδο για την Ευρωπαϊκή Ασφάλεια, που να μην θέλουν όλοι να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο η Τουρκία. Όποιος εθελοτυφλεί, απλώς ζει στον κόσμο του.

 

Το κάνουμε λοιπόν;

 

- Πρώτα απ' όλα πρέπει να αναγνωρίσουμε το μέγεθος του προβλήματος, να το αναλύσουμε σωστά, για να μπορούμε να τοποθετηθούμε. Και η μόνη διέξοδος κατ' εμένα είναι να εμπλέξουμε στις συνομιλίες την ΕΕ και την Τουρκία. Αυτοί που τάχθηκαν σφόδρα εναντίον της κυπριακής ιδιοκτησίας των συνομιλιών, γιατί αντιδρούν σήμερα σε συνομιλίες με τη συμμετοχή της Τουρκίας και της ΕΕ; Δεν είναι αντιφατική αυτή η στάση τους; Τι θέλουν; Κυπριακής ιδιοκτησίας λύση ή συμμετοχή και του διεθνούς και ευρωπαϊκού παράγοντα στη διαμόρφωση ενός πλαισίου συζητήσεων για τη λύση; Το Κυπριακό είναι ένα πρόβλημα στην ΕΕ, που θέλει να το λύσει σε συνεργασία μαζί μας και με την Τουρκία, όχι σε ρήξη με την Τουρκία. Μπορούμε να ελπίζουμε σε βοήθεια από την Ευρώπη για να λύσουμε το πρόβλημά μας, όμως, αν νομίζουμε ότι θα αξιοποιήσουμε την ΕΕ για να δικάσουμε την Τουρκία, πλανόμαστε πλάνην οικτράν,

 

Άρα, λοιπόν, θεωρείτε ότι μέσα σ' αυτό το περιβάλλον που διαμορφώνεται στην περιοχή μας, το μέλλον μας διασφαλίζεται μόνο με τη λύση των προβλημάτων μας με την Τουρκία.

 

- Όποιος αφελής πιστεύει κάτι διαφορετικό, ότι η επιβίωση της Ελλάδας και της Κύπρου βασίζεται στη λογική της αντιπαράθεσης και της ρήξης, βρίσκεται στην ίδια λανθασμένη λογική που βρέθηκαν κάποιοι και το 1922. Αυτή τη στιγμή η στρατηγική του Ελληνισμού πρέπει να είναι αυτή της συνεργασίας. Έχουμε να κάνουμε με ένα γείτονα με φοβερά αναβαθμισμένο ρόλο. Τώρα έχουμε δυνατότητες, γιατί η ίδια η Τουρκία μας χρειάζεται σε πολιτικό επίπεδο και μπορούμε να αξιοποιήσουμε τη συγκυρία για να ξεκινήσουμε μια μορφή συνεργασίας, που θα είναι η μεγαλύτερη επένδυση και η καλύτερη ασφάλεια για το μέλλον. Η ευκαιρία δεν θα υπάρχει στο διηνεκές.

 

Αυτή είναι για σας η ευρωπαϊκή λύση;

 

- Τι άλλο από αυτό μπορεί να είναι; Δεν είναι γι' αυτό που μας έκαναν μέλος της ΕΕ με άλυτο το πρόβλημά μας; Το συγκριτικό μας πλεονέκτημα είναι η ένταξη στην ΕΕ, δεδομένου ότι θα συμπεριφερθούμε και θα πολιτευτούμε στα πλαίσια της λογικής της Ευρώπης. Αυτό το πλεονέκτημα δεν το αξιοποιήσουμε και ήδη το βλέπουμε ότι φθίνει. Ξεκίνησε το 1999 στο Ελσίνκι, κορυφώθηκε το 2002 στην Κοπεγχάγη και μπήκαμε το 2004 στην ΕΕ χωρίς λύση, ως απότοκο αυτού του πλεονεκτήματος και της στήριξης που είχαμε λόγω της δικής μας σωστής στρατηγικής. Το χάσαμε το 2004. Ανακτήθηκε εν μέρει, σε επίπεδο εντυπώσεων, το 2008 και τώρα κινδυνεύουμε να το χάσουμε πάλι.

 

Μας περιγράφετε μια εικόνα που μας δείχνει να είμαστε σε οριακά σημεία. Αλλά δεν βλέπουμε ένα συναγερμό στον πολιτικό κόσμο, μια κραυγή αγωνίας "για όνομα του Θεού, πού πάμε..."

 

- Δυστυχώς, περί άλλων τυρβάζουμε. Έχετε απόλυτο δίκαιο. Και ως κοινωνία και ως πολιτική ηγεσία. Και αυτό είναι το δυστύχημα.

 

Αυτό, ποιους αφορά;

 

- Και την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση. Υπάρχει όντως μια κόπωση από πλευράς κοινωνίας για το Κυπριακό και κανείς δεν θέλει να βάλει το δάκτυλο επί τον τύπο των ήλων.

 

Θεωρείτε ότι αυτό το φαινόμενο οφείλεται σε κόπωση ή σε αδυναμία ανάλυσης;

 

- Και στα δύο. Ποτέ η ανάλυσή μας δεν υπήρξε ορθολογιστική. Ερμηνεύαμε τα πράγματα με συναισθηματικό παρορμητισμό. Διαλέγαμε πάντα τον εύκολο τρόπο. Είχαμε τη μεγάλη ανατροπή του Ερντογάν και όλοι ανέλυαν την κατάσταση στην Τουρκία με δεδομένα του Ετζεβίτ. Τώρα ζούμε άλλη μια άλλη φοβερή ανατροπή στην Τουρκία, η οποία σε συνθήκες παγκόσμιας οικονομικής κρίσης συνεχίζει να έχει θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης και αντιμετωπίζουμε το δόγμα Νταβούτογλου με θεωρητικές ασκήσεις επί χάρτου που ανάγονται στην εποχή του Ψυχρού Πολέμου.

 

Κάποιοι λένε, γιατί να βιαστούμε αυτή τη στιγμή για λύση, αφού η Ελλάδα βρίσκεται σε τόσο δεινή κατάσταση και δεν μπορεί να μας συμπαρασταθεί;

 

- Και ποιος μας εγγυάται ότι ο συσχετισμός δυνάμεων δεν θα είναι πολύ χειρότερος όσο περνάει ο καιρός; Πρόκειται για μια συναισθηματική προσέγγιση των πραγμάτων και αδυναμία ορθολογισμού. Το δίλημμα το έχουμε σήμερα και σήμερα πρέπει να το απαντήσουμε.

 

Ο πιο πολύς κόσμος προτιμά να μη τα σκέφτεται έτσι και τον καλύπτει η δοκιμασμένη ασφάλεια του στάτους κβο.

 

- Προσωπικά τάσσομαι ανεπιφύλακτα εναντίον αυτού του στάτους κβο. Είναι η χειρότερη των υπαρκτών επιλογών. Πρέπει να αναλυθεί στον κόσμο ότι αυτό που ζει σήμερα δεν θα το ζει μετά. Κάποια στιγμή θα καταρρεύσουν όλα. Θα χαθεί η θετική εικόνα μιας Κύπρου, σαν μιας αξιόπιστης χώρας στους κόλπους της ΕΕ και της διεθνούς κοινότητας, κι αυτό θα έχει δραματικές επιπτώσεις και στην οικονομία. Για πρώτη φορά στην ιστορία του Κυπριακού συναρτάται τόσο στενά η οικονομία με την πολιτική.

 

Θα τα φορτώσουμε στη νέα τάξη, τον ξένο παράγοντα, όπως πάντα...

 

- Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Υπάρχουν τρομακτικοί μοχλοί πίεσης που μπορούν να κινηθούν. Με το να εξορκίζεις τους μοχλούς πίεσης που έχει η διεθνής κοινότητα για να σε ωθήσει προς τη λύση, αυτό δεν είναι τίποτα περισσότερο από απλή γυμναστική. Επί τόπου τροχάδην. Δεν σε οδηγεί πουθενά. Έχουμε, λοιπόν, μερικούς μήνες να σκεφτούμε, να σχεδιάσουμε και να δράσουμε. Αν δεν το κάνουμε και πάμε διακοπές σαν να μη συμβαίνει τίποτα, το φθινόπωρο θα τα βρούμε όλα μπροστά μας.

 

Εσείς βλέπετε να γίνεται οποιαδήποτε προετοιμασία της κοινωνίας για να αποδεχτεί μια λύση; Ο κόσμος είναι αλλού.

 

- Σ' αυτό δυστυχώς αποτύχαμε. Υπάρχει ένα μείζον πρόβλημα στην πλειοψηφία των ΜΜΕ.

 

Είναι τα ΜΜΕ ή ο πολιτικός λόγος που εκπέμπεται;

 

- Είναι συνδυασμός και των δύο. Με βάση τις προθέσεις της Κυβέρνησης και του ΑΚΕΛ, τις οποίες δεν αμφισβητώ, θεωρώ ότι απαντούν στο δίλημμα και προκρίνουν λύση αντί στάτους κβο. Όμως έδειξαν μια τρομακτική αδυναμία να αντιμετωπίσουν επικοινωνιακά τη δαιμονοποίηση της προοπτικής της λύσης που γίνεται τόσα χρόνια. Διότι έχουν και οι ίδιοι ευθύνες για τη δαιμονοποίηση την περίοδο 2004 - 2008 και απέτυχαν να υπερβούν τον εαυτό της. Ζούμε σε μια κεκτημένη ταχύτητα δαιμονοποίησης όλων των παραμέτρων του ορθολογισμού και της προοπτικής της λύσης αντί του στάτους κβο, το οποίο είναι και το πιο επικίνδυνο.

 

Οι ευθύνες της αντιπολίτευσης, ποιες είναι;

 

- Θεωρώ ότι εμείς, και ειδικά ο κ. Αναστασιάδης, είχαμε επιδείξει πρωτόγνωρη πολιτική συμπεριφορά ως αντιπολίτευση για πάρα πολύ μεγάλο διάστημα. Υποπέσαμε όντως σε κάποια λάθη, αλλά σαφώς η ευθύνη μας είναι πιο περιορισμένη. Έχουμε, όμως, όλοι μας μια συνολική ευθύνη πώς προετοιμάζουμε τον κόσμο στη βάση εφικτών επιλογών, μακριά από ρητορεία και βερμπαλισμό. Πολλές φορές, δίχως να το θέλουμε, από κεκτημένη ταχύτητα, αντί να προετοιμάζουμε τον κόσμο και να του λέμε τις σκληρές αλήθειες, ενισχύουμε τη φιλοσοφία της αυτοπαραπλάνησης. Γιατί υπάρχει μια αυτοπαραπλάνηση ότι αυτό που ζούμε είναι αναλλοίωτο, είναι τόσο δυνατό και σημαντικό στη διεθνή πολιτική σκακιέρα και δεν μπορεί να το επηρεάσει καμία ανατροπή στην περιοχή. Είναι ένα κυπριακό "άππωμαν", απότοκο της αλαζονείας λόγω των επιτυχιών μας στον οικονομικό τομέα και ένα σύνδρομο του μικρού χώρου.

 

Τώρα, όμως, είναι υπό αμφισβήτηση και η ικανότητά μας στην οικονομία.

 

Τα πάντα έχουν τα όριά τους και έρχεται η στιγμή που εξαντλούνται, ιδίως αν δεν αναζωογονούνται σε πραγματικά δεδομένα. Μόνο με τη λύση θα ανανεωθούμε στον τομέα της οικονομίας. Ζούσαμε και ακόμα ζούμε σε μια ψευδαίσθηση, ότι δεν μπορούμε να επηρεαστούμε από τη διεθνή οικονομική κρίση. Οι εξελίξεις, όμως, μας διέψευσαν. Ότι δεν θα είχαμε πρόβλημα με την ανεργία. Το έχουμε. Μπήκαμε υπό επιτήρηση και πιθανόν να γίνει και υποβάθμισή μας. Σε συνδυασμό με το Κυπριακό, όλα αυτά είναι ένα εκρηκτικό μείγμα για το μέλλον της Κύπρου. Τώρα είναι η ώρα να απαντήσουμε στα διλήμματα. Η οικονομική κρίση απέδειξε ένα πράγμα: έχουν ανατραπεί οι παγιωμένες βεβαιότητες...

Μακάριος Δρουσιώτης

Πολίτης

20/06/2010