Μακαριος Δρουσιώτης

Ο Τάκης Χατζηδημητρίου είναι από τα πρώην στελέχη της ΕΔΕΚ που έκανε από νωρίς τις επιλογές του. Στήριξε τις επιλογές του ΑΚΕΛ διότι πίστευε πως το μεγάλο κόμμα της Αριστεράς θα οδηγούσε το Κυπριακό στη λύση του. Ακόμη και το 2003 όταν στήριζε την υποψηφιότητα Παπαδόπουλου το έκανε στη βάση της πολιτικής του δέσμευσης ότι θα εργαζόταν για τη λύση με βάση το σχέδιο Ανάν. Σύντομα οι προσδοκίες του διαψεύστηκαν. Διαχώρισε τη θέση του από τις επιλογές του Τάσσου Παπαδόπουλου και τέσσερα χρόνια μετά στήριξε την υποψηφιότητα Χριστόφια. Χαρακτηρίζει την εκλογή του γενικού γραμματέα του ΑΚΕΛ στην εξουσία σαν την πιο σημαντική εξέλιξη στην μετά Μακάριο εποχή, επειδή είχε όλες τις προϋποθέσεις για τη λύση του Κυπριακού. Όμως και αυτή η προσδοκία φαίνεται να διαψεύδεται. Ο Χατζηδημητρίου, ωστόσο, θέλει να πιστεύει ότι υπάρχει ακόμη χρόνος για να σωθεί η Κύπρος από τον ακρωτηριασμό.

Στη συνέντευξη που ακολουθεί μιλά με θάρρος, εντιμότητα και ειλικρίνεια αλλά και με αγωνία για το χρόνο που εξαντλείται και ελπίζει πως την υστάτη στιγμή θα υπάρξει η αποφασιστική παρέμβαση στις εξελίξεις που δεν θα αφήσει να ολοκληρώσει η Αριστερά την προδοσία του 1974.

 

Άλλη μια διαδικασία συνομιλιών φαίνεται να αποτυγχάνει. Πού πάει τελικά το Κυπριακό;

 

- Το ενδεχόμενο ενός νέου αδιεξόδου είναι ορατό. Αυτό δεν σημαίνει απλώς παράταση του προβλήματος για ακαθόριστο χρονικό διάστημα όπως νομίζουν πολλοί. Η πρόκληση ενός νέου αδιεξόδου, αν τελικά συμβεί, θα συνδυαστεί με νέες προσεγγίσεις τόσο για τη λύση όσο και για την εμπλοκή του διεθνούς παράγοντος.

 

Τι νομίζετε ότι θα ακολουθήσει ένα νέο ναυάγιο;

 

- Βρισκόμαστε στη φάση που θα κριθεί το μέλλον της Κύπρου ολόκληρης: ή θα πετύχουμε τη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία ή που θα πάμε στα δύο κράτη. Και οι δύο δρόμοι είναι δύσκολοι. Όμως με την Ομοσπονδία θα έχουμε τα προβλήματα της λύσης που με την πάροδο του χρόνου θα λιγοστεύουν. Αντίθετα, σε περίπτωση διχοτόμησης οι περιπλοκές θα είναι ανεξέλεγκτες. Τα προβλήματα και οι εντάσεις που θα τα ακολουθούν θα μεγεθύνονται.

 

Τόσες και τόσες φορές κατέρρευσαν οι συνομιλίες, αλλά πάντα ξανάρχιζαν οι προσπάθειες. Γιατί τώρα θα πάμε ντε και καλά στη διχοτόμηση;

 

- Κάθε προσπάθεια που αποτύγχανε άφηνε πίσω της κατάλοιπα. Τώρα είμαστε σε οριακό στάδιο. Η πάροδος του χρόνου έχει τους δικούς της κανόνες. Ο χρόνος εδραιώνει τετελεσμένα. Ο χρόνος δημιουργεί δίκαιο. Αυτό μπορεί να μας εκπλήττει και να μας προκαλεί αισθήματα αγανάκτησης και απογοήτευσης. Όμως συνιστά μια πραγματικότητα που στο βαθμό που την παραβλέπουμε μόνο αρνητικές συνέπειες μπορεί να έχει. Όποιος δεν κατάλαβε τι σημαίνουν οι πρόσφατες αποφάσεις του ΕΔΑΔ ούτε σωστές πολιτικές αποφάσεις μπορεί να πάρει.

 

Η άλλη άποψη λέει πως οι αποφάσεις αυτές είναι πολιτικές, δεν εκδόθηκαν τυχαία αυτή τη χρονική στιγμή και σκοπό έχουν να ασκήσουν πίεση στην ελληνοκυπριακή πλευρά ενόψει των συνομιλιών.

 

- Αυτό το λέμε τώρα. Δεν λέγαμε τα ίδια όταν έβγαζαν αποφάσεις ευνοϊκές για την ε/κ πλευρά. Ό,τι ίσχυε πριν ισχύει και τώρα. Αν ισχύουν τώρα πολιτικά κριτήρια ίσχυαν και τότε. Όποια αξία έχει τώρα ο διεθνής νόμος είχε και τότε. Εκείνο που πρέπει να αντιληφθούμε είναι ότι αυτός είναι ο κόσμος μέσα στον οποίο ζούμε. Δεν είναι ο κόσμος που άλλαξε, αλλά η θέση της Κύπρου στο ευρωπαϊκό και το παγκόσμιο σύστημα ύστερα από το 2004. Αυτό δυστυχώς δεν το αντιλαμβανόμαστε και ζούμε σε έναν δικό μας κόσμο, εξωπραγματικό.

 

Νομίζετε ότι είναι η εκλογή του Έρογλου που σκόρπισε όλη αυτή την απαισιοδοξία;

 

- Η εκλογή του Έρογλου δεν ήταν μια στιγμιαία και απρόσμενη εξέλιξη. Ήταν το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος του 2004 και οι επιδράσεις που είχε στην τ/κ κοινότητα, καθώς και η αποτυχία των Ταλάτ και Χριστόφια να καταλήξουν σε πιο ολοκληρωμένα και ουσιαστικά αποτέλεσμα. Επηρέασαν βεβαίως τα λάθη του Ρεπουπλικανικού Κόμματος και η αποστασιοποίηση του Ταλάτ από τον απλό Τουρκοκύπριο πολίτη.

 

Ο νέος εθνικισμό του βορρά

 

Αν η Άγκυρα ήθελε να λύσει το Κυπριακό δεν θα βοηθούσε τον Ταλάτ να κερδίσει τις εκλογές;

 

- Σίγουρα η επίδραση της Άγκυρας έχει μεγάλη σημασία. Είναι τα χρήματα και είναι κι ο στρατός. Δεν είναι όμως αξιοπερίεργο το γεγονός ότι η τουρκική κυβέρνηση παρά την εμφανή της προτίμηση προς τον Ταλάτ δε μπόρεσε να επηρεάσει το αποτέλεσμα των εκλογών; Προτίμηση προς τον Ταλάτ είχαν εκφράσει οι Αμερικανοί και οι Βρετανοί. Τελικά ο Έρογλου επικράτησε κι αυτό του προσδίδει πρόσθετο κύρος. Πώς θα αξιοποιήσει το πλεονέκτημά του αυτό μόνο με την πάροδο του χρόνου είναι δυνατό να διαφανεί.

 

Μπορεί ο Έρογλου να ακολουθήσει δική του πολιτική;

 

- Υπάρχουν πια νέα δεδομένα και ανάμεσα στους Τουρκοκυπρίους που θα πρέπει να προσεχθούν. Ο Έρογλου είναι ένας εθνικιστής του βορρά που θέλει μια χωριστή τ/κ Δημοκρατία του βορρά. Σ' αυτό διαφέρει από τον εθνικισμό της προηγούμενης εποχής που ήθελε να κάνει την Τουρκία μεγαλύτερη. Είναι το αντίστοιχο των δικών μας δυνάμεων που θεωρούν ως δεύτερη, αν όχι και πρώτη, καλύτερη λύση, την ε/κ Δημοκρατία του νότου.

 

Ωστόσο ο Έρογλου αναθεώρησε τις προεκλογικές του διακηρύξεις και συνεχίζει τις συνομιλίες απ' εκεί που τις άφησε ο Ταλάτ.

 

- Αυτό οφείλεται στη σαφή επέμβαση της τουρκικής κυβέρνησης για συνέχιση της διαδικασίας, και μάλιστα με πιο εντατικό ρυθμό και με χρονικό ορίζοντα κατάληξης το τέλος του χρόνου. Είναι σαφές ότι η Τουρκία αναλαμβάνει πιο άμεσο και πιο ενεργό ρόλο στην πορεία του Κυπριακού. Η μεγαλύτερη εμπλοκή της Άγκυρας και οι σχετικές διαβεβαιώσεις της είναι στοιχεία που πρέπει να τα αξιοποιήσει η ελληνοκυπριακή πλευρά.

 

Δεν πείθουμε κανέναν

 

Μα η ανάλυση της δικής μας πλευράς είναι πως όλα αυτά είναι επικοινωνιακά τερτίπια.

 

- Από το 2003 εμμένουμε σε αυτή τη ρητορική. Δεν φαίνεται να διδαχτήκαμε από τα παθήματα του παρελθόντος. Κι αν η επικοινωνιακή πολιτική είναι τόσο σημαντική γιατί αφήνουμε να τη μονοπωλεί η Τουρκία; Γιατί δεν κάνουμε κι εμείς πολιτική με επικοινωνιακές δυνατότητες; Το βέβαιο είναι ότι με τις καταγγελίες για επικοινωνιακή πολιτική της Τουρκίας δεν πείθουμε ούτε τις ξένες κυβερνήσεις ούτε τους διεθνείς οργανισμούς. Στο μεταξύ τα χρονικά όρια εξαντλούνται και στην περίπτωση νέου αδιεξόδου η κρίση που θα προκύψει θα διαμορφώσει καταστάσεις πέραν του δικού μας ελέγχου.

 

 

Οι ξένοι δεν κατανοούν ούτε τη δαιμονοποίηση των χρονοδιαγραμμάτων. Γιατί είναι τόσο κακά;

 

- Οι επαναλαμβανόμενες διατυπώσεις "για συνομιλίες χωρίς χρονοδιαγράμματα και επιδιαιτησίες" έχουν εξαντλήσει κι αυτές τα όριά τους. Όταν λέμε χωρίς χρονοδιαγράμματα τι εννοούμε; Συνομιλίες για ακαθόριστο χρονικό διάστημα; Η πράξη απέδειξε ότι χρονοδιαγράμματα υπήρχαν και εξακολουθούν να υπάρχουν. Χρονοδιάγραμμα και μάλιστα με καταληκτική ημερομηνία θεωρήσαμε πρώτοι εμείς την 1η Μαΐου 2004 ώστε να συμπέσει η λύση με τη ένταξη στην ΕΕ. Άλλη συγκυρία ήταν η παρουσία στην προεδρία του Δημήτρη Χριστόφια το 2008 που έπεισε τη διεθνή κοινότητα ότι μπορεί να εργαστεί μαζί με τον Τουρκοκύπριο ηγέτη Μεχμέτ Αλί Ταλάτ για τη λύση. Ένα χρονοδιάγραμμα που ολοκληρώθηκε ήταν η ήττα του Ταλάτ και η εκλογή του Έρογλου στην ηγεσία των Τουρκοκυπρίων. Χρονικό όριο αποτελεί ο προσεχής Νιόβρης όταν ο ΓΓ θα κάνει την έκθεσή του προς το ΣΑ που θα ασχοληθεί με το Κυπριακό το Δεκέμβρη. Το Μάιο του 2011 θα έχουμε εκλογές στην Τουρκία και την Κύπρο. Όταν ο ΓΓ χαρακτηρίζει το Κυπριακό ως το πιο μακροχρόνιο πρόβλημα του ΟΗΕ αυτό δεν το κάνει μόνο για να υπομνήσει τη χρονική του διάρκεια, αλλά για να υποδηλώσει την κόπωση του διεθνούς Οργανισμού και να τονίσει την αναγκαιότητα της λύσης.

 

Ξεχάσατε την επιδιαιτησία...

 

Άλλη παρανόηση αυτή. Όταν λέμε χωρίς επιδιαιτησίες σημαίνει ότι δεν θέλουμε την παρέμβαση τρίτων; Ωραία, τότε γιατί διεθνοποιήσαμε το ζήτημα της Κύπρου; Η διεθνοποίηση είναι έννοια αλληλένδετη με την επιδιαιτησία της μιας ή της άλλης μορφής. Προσφεύγουμε στον ΟΗΕ γιατί επιθυμούμε την παρέμβασή του στην επίλυση του προβλήματός μας. Παρ' όλες τις αδυναμίες και τις αστοχίες του ο ΟΗΕ εξακολουθεί να θεωρείται ο πιο αξιόπιστος παράγοντας στην αντιμετώπιση των διεθνών κρίσεων. Συνομιλούμε χωρίς αποτέλεσμα 42 χρόνια από τις διακοινοτικές συγκρούσεις και 36 από το πραξικόπημα και την εισβολή. Ύστερα από συνομιλίες τόσων χρόνων στις οποίες συζητήθηκαν τα πάντα γιατί όχι επιδιαιτησία αν πρόκειται να υπερφαλαγγίσουμε δυσκολίες που εμποδίζουν τη λύση; Άλλωστε δεν είναι στην παρέμβαση των Ηνωμένων Εθνών που προωθήθηκε συναντίληψη σε πολλά κρίσιμα θέματα;

 

Ο παράγοντας Ερντογάν

 

Είπαμε για τις δικές μας ευθύνες. Ποιες οι ευθύνες της τουρκικής πλευράς για τη μη επίτευξη λύσης;

 

- Οι τουρκικές ευθύνες για την παράταση του προβλήματος είναι γνωστές και δεδομένες. Όπως αυταπόδεικτες είναι και οι πραγματικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο Πρόεδρος Χριστόφιας. Θα ήταν όμως λάθος να βλέπαμε ισοπεδωτικά τις τοποθετήσεις της Άγκυρας. Η Τουρκία αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα αλλά ταυτόχρονα σημειώνονται στη χώρα και σημαντικές εξελίξεις. Γι' αυτό είναι λάθος να θεωρούμε τις τουρκικές θέσεις μόνο ως επικοινωνιακά τεχνάσματα και μάλιστα με την πρόβλεψη ότι σύντομα θα ξεφουσκώσουν. Θα πρέπει ακόμα να θυμόμαστε ότι επί Ερντογάν άλλαξε η τουρκική πολιτική που μέχρι τότε θεωρούσε το Κυπριακό λυμένο από το 1974. Αν στις μελλοντικές εκλογές επικρατήσει το Λαϊκό Κόμμα ή σχηματιστεί κυβέρνηση συνασπισμού τότε θα καταλάβουμε τη διαφορά.

 

Πάντως, η Άγκυρα όλο και περισσότερο επικαλείται τη θετική της στάση έναντι του σχεδίου Ανάν. Θεωρεί πως έκανε ό,τι είχε να κάνει.

 

- Δεν είναι μόνο η Άγκυρα που επικαλείται το σχέδιο Ανάν. Το θυμόμαστε κι εμείς όταν συζητούμε ευαίσθητα θέματα, όπως το περιουσιακό και το εδαφικό. Δεν μπορούμε να ζητούμε από την τουρκική πλευρά δεσμεύσεις που προκύπτουν από το σχέδιο αυτό ενώ εμείς το χαρακτηρίζουμε άκυρο και ανύπαρκτο. Αυτό είναι μια αντίφαση που ακυρώνει την πειστικότητα των επιχειρημάτων μας.

 

Ποιες οι δυνατότητες του εσωτερικού μετώπου να αντιμετωπίσει τις νέες προκλήσεις;

 

- Αυτή την κρίσιμη ώρα το ελληνοκυπριακό εσωτερικό μέτωπο εμφανίζει σοβαρές ανεπάρκειες. Κόμματα της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης φαίνεται να κινούνται και να ζουν στον κόσμο του κομματικού συμφέροντος και των ανεδαφικών θέσεων. Παλαιότερα τα κόμματα αυτά έκαναν λάθη εκτίμησης και τακτικής. Τώρα ηθελημένα παραπλανούν. Τα δύο μεγάλα κόμματα (ΑΚΕΛ και ΔΗΣΥ) παρ' όλες τις διαφορές και τις αχρείαστες, εν πολλοίς, μεταξύ τους εντάσεις είναι πιο ρεαλιστικά τοποθετημένα έναντι της λύσης. Μπορεί αυτό να γίνει πράξη; Αυτή είναι η αγωνία όσων επιθυμούν λύση. Κι αυτοί είναι πολλοί.

 

Το τρίπτυχο Χριστόφια

 

Οι προτάσεις του Προέδρου Χριστόφια δεν δημιουργούν κάποιες προοπτικές;

 

- Η συγκομιδή των μέχρι τώρα συνομιλιών του Προέδρου Χριστόφια με τον Έρογλου είναι μάλλον αρνητική. Οι προτάσεις που ο Πρόεδρος κατέθεσε για την Αμμόχωστο, το λιμάνι της Αμμοχώστου και την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας όπως και για τη διασύνδεση του περιουσιακού με το εδαφικό και τους έποικους έχουν ιστορία και ισχυρή θεμελίωση στη λογική και τις αποφάσεις του ΟΗΕ. Το ερώτημα που προβάλλει σε αυτό το στάδιο των εξελίξεων είναι κατά πόσο μπορούμε να συζητούμε πολιτικές που να σημαίνουν Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης ή να εμμένουμε σε κάποιες επιμέρους πτυχές του Κυπριακού. Η αναζήτηση συνολικής λύσης είναι η μόνη ρεαλιστική προσέγγιση. Έχουμε κάποιους μήνες μπροστά μας για να απαντήσουμε στο ερώτημα που θέσαμε στην αρχή αυτής της συνέντευξης: Είτε ομοσπονδία είτε αδιέξοδο με φανερές τις διχοτομικές διαστάσεις.

 

Μα πώς να υπάρξουν ραγδαίες εξελίξεις όταν ο Πρόεδρος συνεχίζει να δαιμονοποιεί διαδικασίες σαν κι αυτές του 2004;

 

- Παρακολουθώ τις αναφορές στις συνομιλίες του 2004 και την αρνητική προδιάθεση που τις συνοδεύει. Σε ό,τι αφορά το Μπούργκενστοκ γιατί να μη διερωτηθούμε μήπως κάναμε κι εμείς λάθη; Κι αν είναι έτσι γιατί το αποκηρύσσουμε; Για το σχέδιο του γενικού γραμματέα, είτε το θέλουμε είτε όχι, είναι εκεί και λειτουργεί ως κριτήριο τωρινών θέσεων.

 

Ίσως μια διεθνής διάσκεψη να μας βγάλει από το αδιέξοδο;

 

- Η κάθε πλευρά έκαμε τις δικές της προτάσεις για διεθνή διάσκεψη που απορρίφθηκαν από την άλλη. Είναι εδώ που χρειάζεται η παρέμβαση του ΓΓ του ΟΗΕ. Μια τέτοια ενέργεια θα συμβάλει στη διατύπωση συγκεκριμένων προτάσεων που να προλάβουν νέο αδιέξοδο, θα αναβαθμίσει τις συνομιλίες και στο πλαίσιο μιας διευρυμένης διάσκεψης θα είναι δυνατό να επιλυθούν όσα προβλήματα απομένουν άλυτα.

 

Αν θέλουν διχοτόμηση να το πουν

 

Αν θα αποφασίζατε εσείς τα επόμενα βήματα, τι θα κάνατε;

 

Συμφωνούμε ότι το Κυπριακό είναι στα όριά του. Για την αποφυγή της διχοτόμησης πρέπει να αναζητήσουμε συνολική λύση και όχι ΜΟΕ που στο στάδιο που βρισκόμαστε μπορεί κι αυτά να θεωρηθούν ως τελική λύση. Εκεί, στη συνολική λύση πρέπει να στρέψουμε την προσοχή μας. Να αναλάβουμε εμείς την πρωτοβουλία. Να αναγγείλουμε τώρα τι εμείς θεωρούμε προϋποθέσεις συνολικής λύσης του Κυπριακού. Μπορούμε να προβάλουμε με πολλή πειστικότητα λύση βασισμένη στα σημεία που συμφωνήθηκαν με τον Ταλάτ, να επικαλεστούμε όσα θεωρήθηκαν αποδεκτά στο σχέδιο Ανάν και να συμπληρώσουμε κατά τρόπο ρεαλιστικό με προτάσεις ό,τι υπολείπεται. Μια τέτοια πρωτοβουλία προσφέρει διέξοδο. Διανοίγει προοπτικές στις συνομιλίες και μας απαλλάσσει από το μη πειστικό πια παιγνίδι της επίρριψης ευθυνών στην άλλη πλευρά.

 

Κάποιοι που θα σας διαβάσουν θα χαμογελάσουν ειρωνικά. Εξάλλου, δεν υπάρχουν πολλοί που προσδοκούν θετικές εξελίξεις. Δεν είναι λίγοι αυτοί που προβλέπουν με βεβαιότητα το τέλος των συνομιλιών και ζητούν τη διαμόρφωση ενός Σχεδίου Β.

 

- Θα ήταν πιο σωστό να έλεγαν απερίφραστα αυτό που υπονοούν με το Σχέδιο Β. Να έλεγαν καθαρά ότι εννοούν διχοτόμηση. Αυτό θα ήταν και τίμιο και συζητήσιμο. Αν μάλιστα είχαν και το θάρρος να τη διαπραγματευτούν, κάτι θα μπορούσαν να αποκομίσουν. Όμως, με το να τη συγκαλύπτουν με μια πλειοδοσία πατριωτικών τοποθετήσεων και ανεδαφικών διεκδικήσεων, οδηγούν την Κύπρο σε μόνιμη απώλεια όλων των κατεχόμενων εδαφών. Αυτή η εξέλιξη θα σήμαινε ολοκλήρωση της προδοσίας του 1974.

 

Αυτοί υποστηρίζουν ότι ο ξένος παράγοντας διαπνέεται από τιμωρητικές διαθέσεις έναντί μας και το μόνο που μας έμεινε είναι να αντιστεκόμαστε.

 

- Δεν συμμερίζομαι τέτοιες αναλύσεις. Δεν υπάρχουν τιμωρητικά μέτρα, αλλά αξιόπιστες και μη αξιόπιστες πολιτικές. Μας στηρίζουν όταν μας θεωρούν σωστούς και αξιόπιστους και δεν μας λαμβάνουν υπόψη όταν πιστεύουν ότι δεν υπήρξαμε έντιμοι μαζί τους. Μέχρι τις 24.4.2004 η πρωτοβουλία ήταν στα χέρια τα δικά μας και είχαμε τη διεθνή υποστήριξη διότι ήμασταν αξιόπιστοι. Η ένταξη και η λύση ήταν το σημείο συνάντησης της Κύπρου με τις ευρωπαϊκές χώρες, τις ΗΠΑ, τη Βρετανία αλλά και τις υπόλοιπες χώρες του Συμβουλίου Ασφαλείας. Επίλυση του Κυπριακού θα σήμαινε μια νέα ελπιδοφόρα αρχή για το Κυπριακό λαό στο σύνολό του και θα ήταν ταυτόχρονα επιτυχία του ΟΗΕ, της ΕΕ. Αυτές τις προσδοκίες είναι που διέψευσε η απόρριψη της λύσης. Δεν ήταν μόνη η απόρριψη αλλά και ο τρόπος που έγινε με το ηχηρό "όχι" του δημοψηφίσματος. Ό,τι ακολούθησε ήταν οι συνέπειες των δικών μας κακών εκτιμήσεων κι όχι τιμωρητικά μέτρα εναντίον μας.

 

Ήταν κακές εκτιμήσεις ή συνειδητή επιλογή να τους ξεγελάσουμε;

 

- Η ουσία είναι ότι δεν καταλάβαμε τι σήμαινε ένταξη στην ΕΕ και κάτω από ποιους όρους γινόμασταν δεκτοί. Και δεν καταλάβαμε τα μηνύματα από την Τουρκία, τα οποία θεωρούσαμε επικοινωνιακά τεχνάσματα. Στρέψαμε ακόμη τις πλάτες προς τους Τ/Κ συμπατριώτες που ήθελαν τότε λύση και ένταξη στην ΕΕ. Τη θέληση για λύση των Τ/Κ τη θεωρήσαμε κι αυτήν ως τέχνασμα που αποσκοπούσε μόνο στην επίλυση των οικονομικών τους προβλημάτων.

 

Τώρα τι γίνεται;

 

Τώρα χρειαζόμαστε μια πολιτική ανοικτών οριζόντων χωρίς άμεσες και εκ προοιμίου απορρίψεις. Χρειαζόμαστε ηγεσία ικανή και αποφασισμένη να πάρει ιστορικές αποφάσεις. Ηγεσία που να εννοήσει ότι ο αγώνας του μέλλοντος απαιτεί συστράτευση όλων των δυνάμεων που θέλουν λύση. Μια ηγεσία που θα προβάλει το όραμα τη λύσης, έτοιμη να αναλάβει ευθύνες και κινδύνους. Μια ηγεσία που θα παλέψει, θα εμπνεύσει εμπιστοσύνη και θα στηρίξει το λαό στην ώρα της μεγάλης αλλαγής.

 

Την έχουμε αυτή την ηγεσία;

 

Αν και πολλοί αμφιβάλλουν και έχουν επιχειρήματα να υποστηρίξουν την άποψή τους, εγώ πιστεύω πως ναι. Η εκλογή του Χριστόφια, του γενικού γραμματέα του ΑΚΕΛ, ως Προέδρου ήταν το πιο εντυπωσιακό πολιτικό γεγονός της μετά τον Μακάριο εποχής. Η παρουσία του στην προεδρία μπορούσε να μεταβάλει τα δεδομένα. Κάτω από ορισμένες συνθήκες μπορεί ακόμη. Ελπίζω την υστάτη να υπάρξει η μεγάλη ανατροπή που θα δικαιώσει όλες αυτές τις προσδοκίες. Δεν της αξίζει της Αριστεράς να χρεωθεί στην ιστορική ευθύνη της οριστικής διχοτόμησης της Κύπρου.

 

Με ενοχλεί που...

 

Τι σας ενοχλεί περισσότερο από την καθημερινή διαχείριση του Κυπριακού;

 

-Από πού ν' αρχίσω και πού να τελειώσω. Με ενοχλεί που:

• Μιλούν με δογματισμό και με συνθήματα.
• Δεν αντιλαμβάνονται την έκταση της τραγωδίας του 1974 και μιλούν για επανατοποθέτηση ωσάν να μη έχουν έκτοτε περάσει 36 χρόνια.
• Ζητούν να αποσυρθεί η εκ περιτροπής προεδρία.
• Διαμαρτύρονται για την αναφορά σε συνιστώντα κράτη.
• Ζητούν απόσυρση της πρότασης για παραμονή 50.000 εποίκων.
• Αρνούνται να δεχθούν ότι υπάρχουν σημεία συμφωνίας και σύγκλισης απόψεων με τους Τ/Κ. * Βρισκόμαστε σε διαφωνία με τον ΟΗΕ και τον ΓΓ και τους αντιπροσώπους του στην Κύπρο.
• Βλέπουμε συνωμοσίες να εκπορεύονται από την ΕΕ.
• Δεν έχουμε αντιληφθεί ότι η παράταση του Κυπριακού ανοίγει το δρόμο στην αλεξανδρεττοποίηση.
• Δεν καταλαβαίνουμε ότι η Κύπρος έχει ανάγκη τη λύση και την ομαλοποίηση των σχέσεών της με όλες τις χώρες της περιοχής, της Τουρκίας συμπεριλαμβανομένης.

Μακάριος Δρουσιώτης

Πολίτης

22/08/2010